«انجمن جین آستن» اثری است از ناتالی جنر (نویسنده‌ی انگلیسی – کانادایی، متولد ۱۹۷۳) که در سال ۲۰۲۰ منتشر شده است. این رمان درباره‌ی گروهی از افراد است که در یک روستای انگلیسی پس از جنگ جهانی دوم گرد هم می‌آیند تا میراث جین آستن را حفظ کنند و از طریق عشق به ادبیات، زندگی و روابط انسانی خود را بازسازی کنند.
درباره‌ی انجمن جین آستن
کتاب انجمن جین آستن (The Jane Austen Society) نوشته ناتالی جنر، اثری است که در همان نخستین سال‌های انتشار توانست توجه گسترده خوانندگان و منتقدان ادبی را به خود جلب کند. این رمان به‌نوعی ادای دینی است به نویسنده بزرگ انگلیسی، جین آستن، و میراث ماندگاری که او در جهان ادبیات به‌جا گذاشت. جنر در این اثر با تلفیق تاریخ، ادبیات و داستان‌پردازی، روایتی نو می‌آفریند که نه تنها علاقه‌مندان به آستن را به وجد می‌آورد، بلکه هر خواننده‌ای را به دنیای پیچیده انسان‌ها و روابطشان دعوت می‌کند.
داستان کتاب در اواخر دهه ۱۹۴۰، یعنی پس از پایان جنگ جهانی دوم، در روستای چاتون انگلیس می‌گذرد؛ همان جایی که جین آستن سال‌های پایانی عمر خود را گذراند. در این بستر تاریخی و اجتماعی، گروهی از افراد با گذشته‌ها و دغدغه‌های متفاوت گرد هم می‌آیند تا انجمنی را تشکیل دهند که هدف آن حفظ آثار و میراث آستن است. این انجمن نه تنها نقطه اتصال شخصیت‌ها به یکدیگر می‌شود، بلکه راهی برای ترمیم زخم‌های جنگ و زندگی شخصی آنها نیز به حساب می‌آید.
ناتالی جنر با دقت و ظرافتی ستودنی به شخصیت‌پردازی پرداخته است. هر شخصیت داستان حامل روایتی منحصر به فرد است؛ از معلمی تنها گرفته تا کشاورزی فروتن یا دکتری دلسوز. آنچه این افراد را به هم پیوند می‌دهد، عشق مشترکشان به آثار جین آستن و جست‌وجوی آرامش و معنا در دنیایی است که جنگ به‌شدت آن را متزلزل کرده است.
یکی از نقاط قوت کتاب، توانایی جنر در ایجاد توازن میان تخیل و واقعیت است. او با بهره‌گیری از تاریخ واقعی چاتون و خانه جین آستن، فضایی می‌سازد که کاملاً باورپذیر و ملموس است. در عین حال، روایت داستانی و شخصیت‌های خیالی او چنان جان‌دار و صمیمی هستند که خواننده احساس می‌کند با مردمانی واقعی روبه‌رو است.
این رمان علاوه بر ادای دین به آستن، به موضوعات مهمی همچون فقدان، اندوه، امید و بازسازی زندگی پس از بحران می‌پردازد. همان‌طور که شخصیت‌های کتاب تلاش می‌کنند انجمنی ادبی بنا کنند، در واقع به بازسازی روح و هویت خود نیز مشغول‌اند. از این منظر، کتاب فراتر از یک داستان تاریخی صرف عمل می‌کند و به اثری الهام‌بخش بدل می‌شود.
زبان نثر جنر ساده، روان و در عین حال شاعرانه است. او توانسته لحن و حال و هوایی را به وجود آورد که به آثار خود آستن نزدیک است، بی‌آنکه تقلیدی صرف به نظر برسد. این ویژگی باعث می‌شود کتاب برای کسانی که با آثار آستن آشنا هستند، جذابیت دوچندانی داشته باشد، و برای دیگران نیز دریچه‌ای تازه به ادبیات کلاسیک انگلیس بگشاید.
از دیگر جذابیت‌های کتاب، بازنمایی نقش ادبیات در زندگی انسان‌هاست. در این داستان، کتاب‌ها نه تنها منبعی برای سرگرمی یا دانش‌اند، بلکه نیرویی شفابخش و وحدت‌آفرین محسوب می‌شوند. شخصیت‌ها از طریق آثار آستن به هم نزدیک می‌شوند و حتی در سخت‌ترین لحظات زندگی، در نوشته‌های او نوری از امید می‌یابند.
ناتالی جنر با خلق این اثر نشان می‌دهد که چگونه ادبیات می‌تواند پلی میان گذشته و حال باشد. او به خواننده یادآوری می‌کند که آثار کلاسیک تنها مربوط به دوران خودشان نیستند، بلکه همچنان می‌توانند الهام‌بخش و راهگشا برای نسل‌های بعدی باشند. انجمن جین آستن در این معنا، استعاره‌ای از قدرت جاودانه ادبیات است.
رمان از نظر ساختار نیز خوش‌ریتم و جذاب است. نویسنده با پرهیز از پیچیدگی‌های بی‌مورد، داستان را به گونه‌ای روایت می‌کند که خواننده را گام به گام با خود همراه می‌سازد. این اثر ترکیبی از لحظات آرام و احساسی با کشمکش‌های انسانی و اجتماعی است، و همین تعادل آن را به داستانی خواندنی و پراحساس بدل می‌کند.
کتاب همچنین به نقش زنان در جامعه پس از جنگ جهانی دوم توجه ویژه‌ای دارد. شخصیت‌های زن رمان با وجود محدودیت‌ها و دشواری‌ها، در مسیر استقلال، تصمیم‌گیری و یافتن صدای خود گام برمی‌دارند. این ویژگی، کتاب را به اثری همسو با میراث فکری جین آستن تبدیل می‌کند که خود پیشگام بازنمایی زنان در ادبیات بود.
موفقیت جهانی این رمان و ترجمه‌های متعدد آن نشان می‌دهد که موضوع و پیام آن محدود به یک زمان یا مکان خاص نیست. عشق به ادبیات، تلاش برای حفظ میراث فرهنگی و یافتن امید در دل تاریکی‌ها، همگی مفاهیمی جهان‌شمول‌اند که مخاطبان بسیاری را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
در نهایت، انجمن جین آستن اثری است که هم می‌تواند برای عاشقان آستن یک تجربه نوستالژیک و الهام‌بخش باشد، و هم برای هر خواننده‌ای که به دنبال داستانی پر از انسانیت، امید و ارتباط است. این کتاب نشان می‌دهد که میراث یک نویسنده بزرگ چگونه می‌تواند زندگی‌های گوناگون را به هم پیوند دهد و حتی پس از قرن‌ها همچنان روشنی‌بخش راه انسان‌ها باقی بماند.
رمان انجمن جین آستن در وب‌سایت goodreads دارای امتیاز ۳.۷۳ با بیش از ۵۱۰۰۰ رای و ۷۶۰۰ نقد و نظر است. این کتاب در ایران با ترجمه‌ای از شیرین شکراللهی به بازار عرضه شده است.
خلاصه‌ی داستان انجمن جین آستن
رمان انجمن جین آستن در روستای کوچک چاتون در انگلستان جریان دارد؛ همان‌جایی که جین آستن سال‌های پایانی عمر خود را گذراند. زمان داستان به اواخر دهه ۱۹۴۰، اندکی پس از جنگ جهانی دوم برمی‌گردد. جنگ بسیاری از مردم را زخمی کرده و زندگی‌ها را دگرگون ساخته است. در چنین فضایی، گروهی از افراد با پیشینه‌های متفاوت، به واسطه علاقه مشترکشان به آثار جین آستن گرد هم می‌آیند.
یکی از شخصیت‌های اصلی، یک کشاورز محلی به نام آدام برت است که زندگی ساده و آرامی دارد اما علاقه زیادی به آثار آستن نشان می‌دهد. او احساس می‌کند میراث این نویسنده باید حفظ شود. در کنار او، دکتر گرِی، پزشکی محلی است که با وجود ظاهر آرام و متین، از اندوه‌ها و فقدان‌های شخصی در رنج است. این دو نفر نخستین جرقه‌های تشکیل انجمن را می‌زنند.
همچنین معلم جوانی به نام آدلین، که درگیر دشواری‌های شخصی و خاطرات تلخ گذشته است، وارد داستان می‌شود. او نیز در آثار آستن نوعی تسلی و امید می‌یابد. شخصیت‌های دیگر همچون فرانسیس، بیوه‌ای ثروتمند، و میمی، دختری باهوش و کتاب‌دوست، به گروه اضافه می‌شوند. هر کدام از آنها با زخم‌های روحی یا تنهایی‌هایشان دست به گریبان‌اند، اما عشق به ادبیات آستن آنها را به هم پیوند می‌دهد.
هدف انجمن تازه‌تأسیس، حفظ کلبه‌ای است که جین آستن در آن زندگی می‌کرد و نیز گسترش شناخت از آثار او. این تلاش‌ها به‌سرعت با مشکلاتی روبه‌رو می‌شود: از مسائل مالی و اختلاف‌نظرها گرفته تا چالش‌های اجتماعی و شخصی. با این حال، اعضای انجمن درمی‌یابند که همکاری و همدلی می‌تواند راه‌حل بسیاری از دشواری‌ها باشد.
در طول داستان، هر شخصیت با کشمکش‌های درونی و بیرونی خود روبه‌رو می‌شود. مثلاً دکتر گری باید با غم ازدست‌دادن عزیزانش کنار بیاید، آدلین با محدودیت‌های زندگی زنانه در آن دوران می‌جنگد، و فرانسیس تلاش می‌کند تعادلی میان خواسته‌های شخصی و مسئولیت اجتماعی‌اش پیدا کند. انجمن برای هر کدامشان به مکانی بدل می‌شود که در آن می‌توانند بخشی از هویت و امید ازدست‌رفته خود را بازیابند.
از سوی دیگر، فضای پساجنگی انگلستان نیز به خوبی در بستر داستان ترسیم شده است. ویرانی‌های جنگ، تغییرات اجتماعی و نیاز به بازسازی نه فقط در ساختمان‌ها، بلکه در روح و روان مردم، سایه‌ای دائمی بر رویدادها می‌اندازد. اعضای انجمن با نگاهی تازه به میراث آستن، معنایی جدید در زندگی خود پیدا می‌کنند؛ گویی ادبیات پلی می‌شود برای گذر از تاریکی به سوی روشنایی.
در خلال ماجرا، روابط میان شخصیت‌ها نیز پررنگ می‌شود. میان برخی از آنها دوستی‌های عمیق شکل می‌گیرد و حتی زمینه‌هایی از عشق و پیوندهای انسانی دیده می‌شود. این روابط، همچون داستان‌های آستن، آمیخته با سوءتفاهم‌ها، کشمکش‌ها و لحظات لطیف است.
سرانجام، تلاش‌های اعضا به ثمر می‌نشیند و انجمن جین آستن نه تنها پایه‌گذاری می‌شود، بلکه به نمادی از همبستگی و امید در جامعه کوچک چاتون بدل می‌گردد. هرچند زندگی شخصیت‌ها همچنان با چالش‌هایی همراه است، اما آنها درمی‌یابند که ادبیات و دوستی می‌تواند نیرویی برای ترمیم و بازآفرینی باشد.
بنابراین، داستان بیش از آنکه تنها درباره یک انجمن ادبی باشد، روایتی است از بازسازی زندگی انسان‌هایی که جنگ و فقدان آنها را زخمی کرده است. عشق به آثار آستن بهانه‌ای می‌شود تا این افراد راهی برای یافتن معنا، همدلی و آینده‌ای روشن‌تر بیابند.
بخش‌هایی از انجمن جین آستن
فصل اول – چاتون، همپشایر – ژوئن ۱۹۳۲
او به پشت روی دیوار سنگی کوتاه دراز کشیده بود، زانوها را به سینه چسبانده و ستون فقراتش را به سنگ تکیه داده بود. صدای پرندگان در هوای صبحگاهی با فریادهای تیز به گوش می‌رسید که گویی به جمجمه‌اش می‌کوبید. دراز کشیده، صورتش را به آسمان صاف و بی‌ابر دوخته بود و در آن لحظه، احساس می‌کرد مرگ در اطرافش در گورستان کوچک کلیسا حضور دارد.
شاید مانند مجسمه‌ای به نظر می‌رسید که روی دیوار استراحت می‌کند، گویی در سکوتی دائمی حک شده است، کنار یک قبر خاموش. او هرگز از روستای کوچک خود برای دیدن کلیساهای بزرگ کشور خارج نشده بود، اما از کتاب‌ها می‌دانست که حکام باستانی چگونه درست مانند این، بر فراز مقبره‌های خود آرمیده‌اند، برای مردانی مانند او که قرن‌ها بعد از آنها بازدید می‌کنند و با شگفتی به آنها می‌نگرند.
فصل برداشت یونجه بود و او گاری‌اش را در جاده رها کرده بود، درست جایی که با دروازه بوسه و مزارع کشاورزی در انتهای جاده گاسپورت قدیمی تلاقی می‌کرد. دسته‌های بزرگی از یونجه قبلاً روی گاری انباشته شده بودند، منتظر انتقال به مزارع اسب‌داری و لبنیاتی که در اطراف روستا پراکنده بودند، از آلتا تا ایست تیسید.
دراز کشیده بود و می‌توانست پشت پیراهنش را احساس کند که از عرق خیس شده بود، حتی با اینکه خورشید کمرنگ و به سختی می‌درخشید؛ در ساعت نه صبح، او قبلاً چند ساعت در مزارع سخت کار کرده بود.
ناگهان، سکوتی عمیق بر فضا حاکم شد، گویی پرندگان به فرمانی خاموش شدند. او چشمانش را بست. سگش تا آن لحظه در حال مراقبت بود، به گله گوسفندانی که در مزارع پایین‌تر پراکنده بودند نگاه می‌کرد، درست پس از ها-ها که مرز ملک را مشخص می‌کرد. اما وقتی نفس‌های سنگین کشاورز به ریتمی آرام و منظم تبدیل شد، سگش نیز به نشانه آرامش در خاک سرد گورستان دراز کشید.
«ببخشید.»
صدای زنی از پشت سرش به گوش رسید.
اگر به کتاب انجمن جین آستن علاقه دارید، بخش معرفی برترین داستان‌های عاشقانه در وب‌سایت هر روز یک کتاب، شما را با سایر آثار مشابه نیز آشنا می‌کند.
29 شهریور 1404
انجمن جین آستن
«انجمن جین آستن» اثری است از ناتالی جنر (نویسنده‌ی انگلیسی – کانادایی، متولد ۱۹۷۳) که در سال ۲۰۲۰ منتشر شده است. این رمان درباره‌ی گروهی از افراد است که در یک روستای انگلیسی پس از جنگ جهانی دوم گرد هم می‌آیند تا میراث جین آستن را حفظ کنند و از طریق عشق به ادبیات، زندگی و روابط انسانی خود را بازسازی کنند.
درباره‌ی انجمن جین آستن
کتاب انجمن جین آستن (The Jane Austen Society) نوشته ناتالی جنر، اثری است که در همان نخستین سال‌های انتشار توانست توجه گسترده خوانندگان و منتقدان ادبی را به خود جلب کند. این رمان به‌نوعی ادای دینی است به نویسنده بزرگ انگلیسی، جین آستن، و میراث ماندگاری که او در جهان ادبیات به‌جا گذاشت. جنر در این اثر با تلفیق تاریخ، ادبیات و داستان‌پردازی، روایتی نو می‌آفریند که نه تنها علاقه‌مندان به آستن را به وجد می‌آورد، بلکه هر خواننده‌ای را به دنیای پیچیده انسان‌ها و روابطشان دعوت می‌کند.
داستان کتاب در اواخر دهه ۱۹۴۰، یعنی پس از پایان جنگ جهانی دوم، در روستای چاتون انگلیس می‌گذرد؛ همان جایی که جین آستن سال‌های پایانی عمر خود را گذراند. در این بستر تاریخی و اجتماعی، گروهی از افراد با گذشته‌ها و دغدغه‌های متفاوت گرد هم می‌آیند تا انجمنی را تشکیل دهند که هدف آن حفظ آثار و میراث آستن است. این انجمن نه تنها نقطه اتصال شخصیت‌ها به یکدیگر می‌شود، بلکه راهی برای ترمیم زخم‌های جنگ و زندگی شخصی آنها نیز به حساب می‌آید.
ناتالی جنر با دقت و ظرافتی ستودنی به شخصیت‌پردازی پرداخته است. هر شخصیت داستان حامل روایتی منحصر به فرد است؛ از معلمی تنها گرفته تا کشاورزی فروتن یا دکتری دلسوز. آنچه این افراد را به هم پیوند می‌دهد، عشق مشترکشان به آثار جین آستن و جست‌وجوی آرامش و معنا در دنیایی است که جنگ به‌شدت آن را متزلزل کرده است.
یکی از نقاط قوت کتاب، توانایی جنر در ایجاد توازن میان تخیل و واقعیت است. او با بهره‌گیری از تاریخ واقعی چاتون و خانه جین آستن، فضایی می‌سازد که کاملاً باورپذیر و ملموس است. در عین حال، روایت داستانی و شخصیت‌های خیالی او چنان جان‌دار و صمیمی هستند که خواننده احساس می‌کند با مردمانی واقعی روبه‌رو است.
این رمان علاوه بر ادای دین به آستن، به موضوعات مهمی همچون فقدان، اندوه، امید و بازسازی زندگی پس از بحران می‌پردازد. همان‌طور که شخصیت‌های کتاب تلاش می‌کنند انجمنی ادبی بنا کنند، در واقع به بازسازی روح و هویت خود نیز مشغول‌اند. از این منظر، کتاب فراتر از یک داستان تاریخی صرف عمل می‌کند و به اثری الهام‌بخش بدل می‌شود.
زبان نثر جنر ساده، روان و در عین حال شاعرانه است. او توانسته لحن و حال و هوایی را به وجود آورد که به آثار خود آستن نزدیک است، بی‌آنکه تقلیدی صرف به نظر برسد. این ویژگی باعث می‌شود کتاب برای کسانی که با آثار آستن آشنا هستند، جذابیت دوچندانی داشته باشد، و برای دیگران نیز دریچه‌ای تازه به ادبیات کلاسیک انگلیس بگشاید.
از دیگر جذابیت‌های کتاب، بازنمایی نقش ادبیات در زندگی انسان‌هاست. در این داستان، کتاب‌ها نه تنها منبعی برای سرگرمی یا دانش‌اند، بلکه نیرویی شفابخش و وحدت‌آفرین محسوب می‌شوند. شخصیت‌ها از طریق آثار آستن به هم نزدیک می‌شوند و حتی در سخت‌ترین لحظات زندگی، در نوشته‌های او نوری از امید می‌یابند.
ناتالی جنر با خلق این اثر نشان می‌دهد که چگونه ادبیات می‌تواند پلی میان گذشته و حال باشد. او به خواننده یادآوری می‌کند که آثار کلاسیک تنها مربوط به دوران خودشان نیستند، بلکه همچنان می‌توانند الهام‌بخش و راهگشا برای نسل‌های بعدی باشند. انجمن جین آستن در این معنا، استعاره‌ای از قدرت جاودانه ادبیات است.
رمان از نظر ساختار نیز خوش‌ریتم و جذاب است. نویسنده با پرهیز از پیچیدگی‌های بی‌مورد، داستان را به گونه‌ای روایت می‌کند که خواننده را گام به گام با خود همراه می‌سازد. این اثر ترکیبی از لحظات آرام و احساسی با کشمکش‌های انسانی و اجتماعی است، و همین تعادل آن را به داستانی خواندنی و پراحساس بدل می‌کند.
کتاب همچنین به نقش زنان در جامعه پس از جنگ جهانی دوم توجه ویژه‌ای دارد. شخصیت‌های زن رمان با وجود محدودیت‌ها و دشواری‌ها، در مسیر استقلال، تصمیم‌گیری و یافتن صدای خود گام برمی‌دارند. این ویژگی، کتاب را به اثری همسو با میراث فکری جین آستن تبدیل می‌کند که خود پیشگام بازنمایی زنان در ادبیات بود.
موفقیت جهانی این رمان و ترجمه‌های متعدد آن نشان می‌دهد که موضوع و پیام آن محدود به یک زمان یا مکان خاص نیست. عشق به ادبیات، تلاش برای حفظ میراث فرهنگی و یافتن امید در دل تاریکی‌ها، همگی مفاهیمی جهان‌شمول‌اند که مخاطبان بسیاری را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
در نهایت، انجمن جین آستن اثری است که هم می‌تواند برای عاشقان آستن یک تجربه نوستالژیک و الهام‌بخش باشد، و هم برای هر خواننده‌ای که به دنبال داستانی پر از انسانیت، امید و ارتباط است. این کتاب نشان می‌دهد که میراث یک نویسنده بزرگ چگونه می‌تواند زندگی‌های گوناگون را به هم پیوند دهد و حتی پس از قرن‌ها همچنان روشنی‌بخش راه انسان‌ها باقی بماند.
رمان انجمن جین آستن در وب‌سایت goodreads دارای امتیاز ۳.۷۳ با بیش از ۵۱۰۰۰ رای و ۷۶۰۰ نقد و نظر است. این کتاب در ایران با ترجمه‌ای از شیرین شکراللهی به بازار عرضه شده است.
خلاصه‌ی داستان انجمن جین آستن
رمان انجمن جین آستن در روستای کوچک چاتون در انگلستان جریان دارد؛ همان‌جایی که جین آستن سال‌های پایانی عمر خود را گذراند. زمان داستان به اواخر دهه ۱۹۴۰، اندکی پس از جنگ جهانی دوم برمی‌گردد. جنگ بسیاری از مردم را زخمی کرده و زندگی‌ها را دگرگون ساخته است. در چنین فضایی، گروهی از افراد با پیشینه‌های متفاوت، به واسطه علاقه مشترکشان به آثار جین آستن گرد هم می‌آیند.
یکی از شخصیت‌های اصلی، یک کشاورز محلی به نام آدام برت است که زندگی ساده و آرامی دارد اما علاقه زیادی به آثار آستن نشان می‌دهد. او احساس می‌کند میراث این نویسنده باید حفظ شود. در کنار او، دکتر گرِی، پزشکی محلی است که با وجود ظاهر آرام و متین، از اندوه‌ها و فقدان‌های شخصی در رنج است. این دو نفر نخستین جرقه‌های تشکیل انجمن را می‌زنند.
همچنین معلم جوانی به نام آدلین، که درگیر دشواری‌های شخصی و خاطرات تلخ گذشته است، وارد داستان می‌شود. او نیز در آثار آستن نوعی تسلی و امید می‌یابد. شخصیت‌های دیگر همچون فرانسیس، بیوه‌ای ثروتمند، و میمی، دختری باهوش و کتاب‌دوست، به گروه اضافه می‌شوند. هر کدام از آنها با زخم‌های روحی یا تنهایی‌هایشان دست به گریبان‌اند، اما عشق به ادبیات آستن آنها را به هم پیوند می‌دهد.
هدف انجمن تازه‌تأسیس، حفظ کلبه‌ای است که جین آستن در آن زندگی می‌کرد و نیز گسترش شناخت از آثار او. این تلاش‌ها به‌سرعت با مشکلاتی روبه‌رو می‌شود: از مسائل مالی و اختلاف‌نظرها گرفته تا چالش‌های اجتماعی و شخصی. با این حال، اعضای انجمن درمی‌یابند که همکاری و همدلی می‌تواند راه‌حل بسیاری از دشواری‌ها باشد.
در طول داستان، هر شخصیت با کشمکش‌های درونی و بیرونی خود روبه‌رو می‌شود. مثلاً دکتر گری باید با غم ازدست‌دادن عزیزانش کنار بیاید، آدلین با محدودیت‌های زندگی زنانه در آن دوران می‌جنگد، و فرانسیس تلاش می‌کند تعادلی میان خواسته‌های شخصی و مسئولیت اجتماعی‌اش پیدا کند. انجمن برای هر کدامشان به مکانی بدل می‌شود که در آن می‌توانند بخشی از هویت و امید ازدست‌رفته خود را بازیابند.
از سوی دیگر، فضای پساجنگی انگلستان نیز به خوبی در بستر داستان ترسیم شده است. ویرانی‌های جنگ، تغییرات اجتماعی و نیاز به بازسازی نه فقط در ساختمان‌ها، بلکه در روح و روان مردم، سایه‌ای دائمی بر رویدادها می‌اندازد. اعضای انجمن با نگاهی تازه به میراث آستن، معنایی جدید در زندگی خود پیدا می‌کنند؛ گویی ادبیات پلی می‌شود برای گذر از تاریکی به سوی روشنایی.
در خلال ماجرا، روابط میان شخصیت‌ها نیز پررنگ می‌شود. میان برخی از آنها دوستی‌های عمیق شکل می‌گیرد و حتی زمینه‌هایی از عشق و پیوندهای انسانی دیده می‌شود. این روابط، همچون داستان‌های آستن، آمیخته با سوءتفاهم‌ها، کشمکش‌ها و لحظات لطیف است.
سرانجام، تلاش‌های اعضا به ثمر می‌نشیند و انجمن جین آستن نه تنها پایه‌گذاری می‌شود، بلکه به نمادی از همبستگی و امید در جامعه کوچک چاتون بدل می‌گردد. هرچند زندگی شخصیت‌ها همچنان با چالش‌هایی همراه است، اما آنها درمی‌یابند که ادبیات و دوستی می‌تواند نیرویی برای ترمیم و بازآفرینی باشد.
بنابراین، داستان بیش از آنکه تنها درباره یک انجمن ادبی باشد، روایتی است از بازسازی زندگی انسان‌هایی که جنگ و فقدان آنها را زخمی کرده است. عشق به آثار آستن بهانه‌ای می‌شود تا این افراد راهی برای یافتن معنا، همدلی و آینده‌ای روشن‌تر بیابند.
بخش‌هایی از انجمن جین آستن
فصل اول – چاتون، همپشایر – ژوئن ۱۹۳۲
او به پشت روی دیوار سنگی کوتاه دراز کشیده بود، زانوها را به سینه چسبانده و ستون فقراتش را به سنگ تکیه داده بود. صدای پرندگان در هوای صبحگاهی با فریادهای تیز به گوش می‌رسید که گویی به جمجمه‌اش می‌کوبید. دراز کشیده، صورتش را به آسمان صاف و بی‌ابر دوخته بود و در آن لحظه، احساس می‌کرد مرگ در اطرافش در گورستان کوچک کلیسا حضور دارد.
شاید مانند مجسمه‌ای به نظر می‌رسید که روی دیوار استراحت می‌کند، گویی در سکوتی دائمی حک شده است، کنار یک قبر خاموش. او هرگز از روستای کوچک خود برای دیدن کلیساهای بزرگ کشور خارج نشده بود، اما از کتاب‌ها می‌دانست که حکام باستانی چگونه درست مانند این، بر فراز مقبره‌های خود آرمیده‌اند، برای مردانی مانند او که قرن‌ها بعد از آنها بازدید می‌کنند و با شگفتی به آنها می‌نگرند.
فصل برداشت یونجه بود و او گاری‌اش را در جاده رها کرده بود، درست جایی که با دروازه بوسه و مزارع کشاورزی در انتهای جاده گاسپورت قدیمی تلاقی می‌کرد. دسته‌های بزرگی از یونجه قبلاً روی گاری انباشته شده بودند، منتظر انتقال به مزارع اسب‌داری و لبنیاتی که در اطراف روستا پراکنده بودند، از آلتا تا ایست تیسید.
دراز کشیده بود و می‌توانست پشت پیراهنش را احساس کند که از عرق خیس شده بود، حتی با اینکه خورشید کمرنگ و به سختی می‌درخشید؛ در ساعت نه صبح، او قبلاً چند ساعت در مزارع سخت کار کرده بود.
ناگهان، سکوتی عمیق بر فضا حاکم شد، گویی پرندگان به فرمانی خاموش شدند. او چشمانش را بست. سگش تا آن لحظه در حال مراقبت بود، به گله گوسفندانی که در مزارع پایین‌تر پراکنده بودند نگاه می‌کرد، درست پس از ها-ها که مرز ملک را مشخص می‌کرد. اما وقتی نفس‌های سنگین کشاورز به ریتمی آرام و منظم تبدیل شد، سگش نیز به نشانه آرامش در خاک سرد گورستان دراز کشید.
«ببخشید.»
صدای زنی از پشت سرش به گوش رسید.
اگر به کتاب انجمن جین آستن علاقه دارید، بخش معرفی برترین داستان‌های عاشقانه در وب‌سایت هر روز یک کتاب، شما را با سایر آثار مشابه نیز آشنا می‌کند.
کتاب‌های پیشنهادی:
توسط: علی معاصر
دسته‌ها: اجتماعی، ادبیات جهان، داستان تاریخی، داستان خارجی، رمان، عاشقانه
۰ برچسب‌ها: ادبیات انگلیس، ادبیات جهان، ادبیات کانادا، معرفی کتاب، ناتالی جنر، هر روز یک کتاب