«مینیمالیسم دیجیتال» با نام کامل «مینیمالیسم دیجیتال: انتخاب یک زندگی متمرکز در دنیای پرهیاهو» اثری است از کال نیوپورت (نویسنده و استاد دانشگاه در رشتهی علوم کامپیوتر، متولد ۱۹۸۲) که در سال ۲۰۱۹ منتشر شده است. این کتاب به چگونگی کاهش اعتیاد به فضای دیجیتال در دنیای امروز میپردازد.
دربارهی مینیمالیسم دیجیتال
«مینیمالیسم دیجیتال: انتخاب یک زندگی متمرکز در دنیای پر هیاهو» نوشته کال نیوپورت، کاوشی قابل تأمل در مورد چگونگی به دست آوردن مجدد کنترل زندگی دیجیتالی خود است. این کتاب که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، به نفوذ فراگیر فناوری می پردازد و راهبردهای عملی برای دستیابی به یک زندگی هدفمندتر و متمرکزتر در میان حواس پرتی وجود دیجیتال مدرن ارائه می دهد. نیوپورت، دانشیار علوم کامپیوتر در دانشگاه جورج تاون و نویسنده چندین کتاب پرفروش در زمینه بهرهوری و کار عمیق، رویکرد تحلیلی خود را به چالشهای ناشی از عصر دیجیتال ما ارائه میکند.
پیشفرض «مینیمالیسم دیجیتال» بر این ایده استوار شده است که در حالی که فناوری مزایای متعددی را به همراه داشته است، اما چالشهای مهمی را نیز بهویژه از نظر نحوه استفاده و تعامل ما با ابزارهای دیجیتال ایجاد کرده است. نیوپورت استدلال میکند که حالت پیشفرض مصرف دیجیتال – جایی که ما دائماً توسط اعلانها، بهروزرسانیها و جریانهای بیپایان اطلاعات بمباران میشویم – نه تنها طاقتفرسا نیست، بلکه برای سلامت روان و رفاه کلی ما مضر است. این کتاب به بررسی این موضوع میپردازد که چگونه میتوانیم زمان و توجه خود را با اتخاذ رویکردی مینیمالیستی به فناوری بازیابی کنیم.
نیوپورت مینیمالیسم دیجیتال را به عنوان فلسفه ای تعریف می کند که از استفاده عمدی و متفکرانه از فناوری حمایت می کند و بر حداکثر کردن مزایا و در عین حال به حداقل رساندن جنبه های منفی تمرکز دارد. این شامل تلاشی آگاهانه برای اولویتبندی فعالیتهای دیجیتالی معنادار و ارزشمند و حذف یا کاهش زمان صرف شده برای فعالیتهای کممعنا است. هدف این نیست که تکنولوژی را به طور کامل رد کنیم، بلکه استفاده از آن در راه هایی است که زندگی ما را بهبود می بخشد، نه اینکه از آن کم کند.
یکی از مفاهیم کلیدی معرفی شده در این کتاب، ایده «دیجیتال دکلتر» است، فرآیندی که نیوپورت به خوانندگان توصیه می کند تا رابطه خود را با فناوری از نو تنظیم کنند. این شامل یک وقفه ۳۰ روزه از تمام فناوریهای اختیاری است، در این مدت افراد میتوانند در مورد اینکه کدام ابزارها و برنامهها واقعاً به زندگی آنها ارزش میافزایند فکر کنند. پس از این دوره، مردم تشویق میشوند که تنها فناوریهایی را دوباره معرفی کنند که در خدمت اهداف آنها هستند و مزایای واضحی به همراه دارند، در حالی که آنهایی را که این کار را نمیکنند کنار بگذارند.
نیوپورت طرحی دقیق برای اجرای یک دیکلتر دیجیتال ارائه میکند، و توصیهها و دستورالعملهای عملی را برای تشخیص اینکه کدام فناوریها اختیاری و ضروری هستند، ارائه میدهد. او بر اهمیت جدی گرفتن این فرآیند و برخورد با آن بهعنوان یک تغییر مهم در سبک زندگی، به جای سمزدایی موقت، تأکید میکند. هدف ایجاد یک تغییر بلندمدت در نحوه تعامل ما با فناوری است که منجر به رویکردی هدفمندتر و متمرکزتر می شود.
«مینیمالیسم دیجیتال» علاوه بر رهایی از اعتیاد دیجیتال، طیف وسیعی از استراتژیها را برای حفظ رویکرد مینیمالیستی به فناوری در درازمدت بررسی میکند. نیوپورت از شیوههایی مانند برنامهریزی زمانهای خاص برای استفاده از رسانههای اجتماعی، تعیین مرزهای روشن برای فعالیتهای دیجیتالی مرتبط با کار، و توسعه سرگرمیها و فعالیتهای آفلاین که تعادل معناداری برای مصرف دیجیتال فراهم میکند، حمایت میکند. او همچنین بر اهمیت پرورش تنهایی و استراحت منظم از دستگاه های دیجیتال برای ارتباط مجدد با افکار و خلاقیت ما تاکید می کند.
بخش قابل توجهی از کتاب به بررسی تأثیرات اجتماعی و روانی استفاده فراگیر از دیجیتال اختصاص دارد. نیوپورت مفهوم «محرومیت تنهایی» را مورد بحث قرار میدهد، جایی که ارتباط دائمی زمان کمی برای دروننگری و تأمل در خود باقی میگذارد. او استدلال می کند که این فقدان تنهایی می تواند عواقب جدی برای سلامت روان و خلاقیت ما داشته باشد و منجر به افزایش استرس، اضطراب و کاهش توانایی تمرکز شود.
نیوپورت همچنین به پیامدهای گستردهتر مینیمالیسم دیجیتال برای کل جامعه میپردازد. او مدلهای کسبوکار شرکتهای بزرگ فناوری را که برای به حداکثر رساندن تعامل و توجه کاربر طراحی شدهاند، اغلب به قیمت رفاه فردی، مورد انتقاد قرار میدهد. نیوپورت استدلال میکند که با اتخاذ یک رویکرد مینیمالیستی به فناوری، ما نه تنها میتوانیم زندگی خود را بهبود بخشیم، بلکه میتوانیم از این شیوههای استثمارگرانه عقبنشینی کنیم و رویکرد اخلاقیتر و کاربر محورتر به طراحی دیجیتال را تشویق کنیم.
در سرتاسر «مینیمالیسم دیجیتال»، نیوپورت از استدلالهای خود با انبوهی از تحقیقات و مطالعات موردی پشتیبانی میکند و مزایای رویکرد مینیمالیستی به فناوری را با مثالهای دنیای واقعی نشان میدهد. او داستان افرادی را به اشتراک می گذارد که مینیمالیسم دیجیتال را با موفقیت در زندگی خود پیاده سازی کرده اند و تغییرات مثبتی را که از نظر تمرکز، بهره وری و شادی کلی تجربه کرده اند را برجسته می کند.
این کتاب همچنین به بررسی بافت تاریخی مینیمالیسم به عنوان یک فلسفه می پردازد و از بینش شخصیت هایی مانند هنری دیوید ثورو و رواقیون استفاده می کند که از سادگی و غرض ورزی در زندگی خود دفاع می کردند. نیوپورت این اصول جاودانه را به عصر دیجیتال مدرن متصل می کند و نشان می دهد که چگونه می توان خرد گذشته را در چالش های معاصر به کار برد.
«مینیمالیسم دیجیتال» فقط نقد فناوری نیست، بلکه فراخوانی برای اقدام برای خوانندگان است تا کنترل زندگی دیجیتالی خود را در دست بگیرند و در مورد نحوه تعامل با دنیای دیجیتال تصمیمگیری کنند. پیام نیوپورت واضح است: با پذیرش مینیمالیسم دیجیتال، میتوانیم زندگی متمرکزتر، معنادارتر و رضایتبخشتری داشته باشیم، فارغ از حواسپرتیها و فشارهای تکنولوژی مدرن.
به طور خلاصه، «مینیمالیسم دیجیتال: انتخاب یک زندگی متمرکز در دنیای پرهیاهو» چشم اندازی قانع کننده را ارائه می دهد که چگونه می توانیم پیچیدگی های عصر دیجیتال را با هدف و غرض بیشتر طی کنیم. کال نیوپورت از طریق توصیههای عملی، تجزیه و تحلیل دقیق و درک عمیق از تأثیر فناوری بر زندگی ما، ابزارها و الهامبخشی مورد نیاز برای دستیابی به رویکردی متعادلتر و آگاهانهتر در مصرف دیجیتال را در اختیار خوانندگان قرار میدهد.
کتاب مینیمالیسم دیجیتال در وبسایت goodreads دارای امتیاز ۴.۰۶ با بیش از ۸۰ هزار رای و ۸۶۰۰ نقد و نظر است. این کتاب در ایران با ترجمههایی از سمانه پرهیزکاری، زهرا حسینیان، هیوا رحیمی، سیمین ورسه و ناهید ملکی به بازار عرضه شده است.
خلاصهی محتوای مینیمالیسم دیجیتال
«مینیمالیسم دیجیتال: انتخاب یک زندگی متمرکز در دنیای پرهیاهو» نوشته کال نیوپورت به بررسی این موضوع میپردازد که چگونه استفاده فراگیر از فناوری، بهویژه گوشیهای هوشمند و رسانههای اجتماعی، بر زندگی ما تأثیر میگذارد و رویکرد عمدیتری را برای مدیریت مصرف دیجیتال پیشنهاد میکند.
نیوپورت مفهوم مینیمالیسم دیجیتال را معرفی می کند که از استفاده دقیق و عمدی از فناوری برای بهبود زندگی ما حمایت می کند، نه اینکه اجازه دهیم آن بر ما مسلط شود و حواسمان را پرت کند. هدف این کتاب این است که به خوانندگان کمک کند تا کنترل عادات دیجیتالی خود را دوباره به دست آورند و راههای معنادارتری برای تعامل با فناوری بیابند.
هسته اصلی کتاب حول محور ایده «دیجیتال ریزشکننده» میچرخد، فرآیندی ۳۰ روزه که در آن افراد از فناوریهای غیرضروری فاصله میگیرند تا در مورد استفاده از آنها فکر کنند و ارزیابی کنند که کدام ابزار به زندگی آنها ارزش واقعی میافزاید. پس از این دوره، خوانندگان تشویق می شوند تا به طور انتخابی فناوری هایی را که واقعاً از اهداف شخصی و حرفه ای آنها حمایت می کند، دوباره معرفی کنند. نیوپورت یک راهنمای گام به گام برای این فرآیند پاکسازی ارائه می دهد، از جمله نحوه شناسایی فناوری های اختیاری و نحوه ایجاد معیارهای روشن برای معرفی مجدد آنها.
علاوه بر شلوغی دیجیتال، نیوپورت چندین استراتژی بلندمدت را برای حفظ رویکرد مینیمالیستی به فناوری ترسیم می کند. اینها شامل تعیین حد و مرز برای استفاده دیجیتالی، زمانبندی زمانهای خاص برای فعالیتهای آنلاین و توسعه علایق آفلاین است که رضایت و آرامش را فراهم میکند. نیوپورت همچنین بر اهمیت پرورش تنهایی و استراحت منظم از دستگاههای دیجیتال برای تقویت تفکر و خلاقیت عمیقتر تاکید میکند.
این کتاب تأثیرات منفی استفاده بیش از حد از دیجیتال، مانند افزایش استرس، کاهش دامنه توجه و فقدان تعاملات شخصی معنادار را برجسته میکند. نیوپورت بررسی می کند که چگونه ارتباط مداوم منجر به محرومیت و تنهایی می شود، جایی که افراد زمان کمی برای درون نگری و خود اندیشی دارند. او همچنین پیامدهای اجتماعی عادات دیجیتال ما را مورد بحث قرار می دهد، از جمله اینکه چگونه آنها تحت تأثیر انگیزه های سود محور شرکت های فناوری قرار می گیرند.
«مینیمالیسم دیجیتال» با تشویق خوانندگان به اتخاذ رویکردی هدفمندتر و متمرکزتر به زندگی دیجیتالی خود، با هدف تعادلی که مزایای فناوری را به حداکثر می رساند و در عین حال حواس پرتی آن را به حداقل می رساند، به پایان می رسد. نیوپورت مثالهای عملی و داستانهای موفقیت را برای نشان دادن تغییرات مثبتی که مینیمالیسم دیجیتال میتواند به ارمغان بیاورد، ارائه میکند و در نهایت از شیوهای حمایت میکند که تعامل معنادار و رفاه شخصی را در اولویت قرار میدهد.
فهرست مطالب مینیمالیسم دیجیتال
- مقدمه
- بخش اول: مبانیِ اصولی
- مسابقهی تسلیحاتیِ نابرابر
- مینیمالیسمِ دیجیتال
- پاکسازیِ دیجیتال
- بخش دوم: تمرینها
- تنهایی وقت گذراندن
- لایک نکردن
- بازگرداندنِ تفریح
- ایستادگی در مقابل میل به جلب توجه
- نتیجهگیری
- تقدیرنامه
- یادداشتها
- پینوشتها
بخشهایی از مینیمالیسم دیجیتال
اگر واقعاً به برقراریِ ارتباطاتِ جدید و شنیدنِ نظریاتِ جالب اعتقاد دارید، چرا در خودتان عادتِ شرکت در گفتوگوها و رخدادهای اجتماعیِ دستهجمعی بهصورت حداقل یک بار در ماه را ایجاد نمیکنید یا سعی نمیکنید با حداقل سه نفر بهصورت رودررو همکلام شوید و ارتباط برقرار کنید؟ بهاینترتیب نهتنها ارزشهای جدیدی در شما ایجاد خواهد شد و ساعات کمتری در ماه را در فضای مجازی هدر خواهید داد، بلکه سیوهفت ساعتِ دیگر را هم به فعالیتهای پرثمرتر خواهید پرداخت.
البته این هزینهها با یکدیگر ترکیب میشوند. وقتی مدتزمان حضورتان در توییتر را با چند فعالیتِ آنلاینِ دیگر که توجه زیادی از شما میگیرند کنار هم بگذارید، هزینهای که از عمرتان میپردازید، بسیار گزافتر خواهد شد و درست مثل کشاورزانِ ثورو زیر انبوهی از اتلاف وقت و تمرکز لِه خواهید شد.
درنهایت همهی آنچه در قبال قربانیکردنِ این حجم از عمرتان دریافت میکنید، یک مُشت خرتوپرتِ خوب خواهد بود که معادلِ دیجیتالیِ پردههای تاشو و قابلمههای شیکترِ کشاورزان است. که خیلی از آنها را ـ همانطور که در مثالِ توییتر گفتم ـ میتوان با هزینهی بسیار کمتری تهیه کرده یا بهطور کلی حذف کرد؛ بدون آنکه اتفاق خاصی بیفتد یا اثر منفیِ چشمگیری بر زندگیتان داشته باشد.
………………
تقریباً هم زمان با کار کردنِ من روی این فصل از کتاب، یکی از مقالهنویسهای روزنامهی نیویورک پست مقالهای با عنوان «چگونه اعتیادم به گوشیِ هوشمند را ترک کردم؛ شما هم میتوانید» منتشر کرد. راز موفقیت او این بود که قسمت اعلانِ صد و دوازده برنامهای را که روی آیفوناش نصب کرده بود خاموش کند و در پایان مقاله با خوشبینی نتیجهگیری کرد که «به کنترل در آوردنِ مجددِ اوضاع کار نسبتاً آسانیست.»
تعداد این طور مطالب و مقالات در نشریات فناوری خیلی زیاد است. در بیشترِ آنها نویسنده متوجه میشود که رابطهاش با ابزارهای دیجیتال باعث شده کاراییاش را از دست بدهد، پس نگران میشود و سریع راه حلی هوشمندانه برای تغییر دادن شرایط پیدا میکند و در پایان هم با ذوق و شوق اعلام میکند که کنترل امور را در دست گرفته و شرایط زندگیاش خیلی بهتر شده است.
البته من همیشه به این جور راه حلهای فوری با پایان خوش با دیدِ تردید آمیزانه نگاه میکنم. بر اساس یافتهها و تجربههایم دگرگونسازیِ دائمیِ زندگیِ دیجیتال آن هم فقط با استفاده از چند نکته و راه حل ساده کار بسیار دشواریست.
مشکل این است که تغییرات کوچک برای حل مشکلات بزرگِ ما در ارتباط با فناوریهای جدید کافی نیستند. رفتارهای زیر بناییای که امیدواریم برطرف شوند، در فرهنگ ما نهادینه شدهاند و همانطور که در فصل قبل هم بحث کردم، این رفتارها توسط نیروهای روانشناختیِ قویای حمایت میشوند که از غرایز پایهی ما استفاده میکنند. برای به دست گرفتنِ دوبارهی کنترل اوضاع، نباید به چندین راه حل ساده اکتفا کنیم، بلکه باید ارتباطمان با فناوری را از ابتدا و با استفاده از ارزشهای عمیقِ درونیمان پایه گذاری کنیم.
اگر به کتاب مینیمالیسم دیجیتال علاقه دارید، میتوانید در بخش معرفی برترین آثار کال نیوپورت در وبسایت هر روز یک کتاب، با دیگر آثار مشابه نیز آشنا شوید.
30 خرداد 1403
مینیمالیسم دیجیتال
«مینیمالیسم دیجیتال» با نام کامل «مینیمالیسم دیجیتال: انتخاب یک زندگی متمرکز در دنیای پرهیاهو» اثری است از کال نیوپورت (نویسنده و استاد دانشگاه در رشتهی علوم کامپیوتر، متولد ۱۹۸۲) که در سال ۲۰۱۹ منتشر شده است. این کتاب به چگونگی کاهش اعتیاد به فضای دیجیتال در دنیای امروز میپردازد.
دربارهی مینیمالیسم دیجیتال
«مینیمالیسم دیجیتال: انتخاب یک زندگی متمرکز در دنیای پر هیاهو» نوشته کال نیوپورت، کاوشی قابل تأمل در مورد چگونگی به دست آوردن مجدد کنترل زندگی دیجیتالی خود است. این کتاب که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، به نفوذ فراگیر فناوری می پردازد و راهبردهای عملی برای دستیابی به یک زندگی هدفمندتر و متمرکزتر در میان حواس پرتی وجود دیجیتال مدرن ارائه می دهد. نیوپورت، دانشیار علوم کامپیوتر در دانشگاه جورج تاون و نویسنده چندین کتاب پرفروش در زمینه بهرهوری و کار عمیق، رویکرد تحلیلی خود را به چالشهای ناشی از عصر دیجیتال ما ارائه میکند.
پیشفرض «مینیمالیسم دیجیتال» بر این ایده استوار شده است که در حالی که فناوری مزایای متعددی را به همراه داشته است، اما چالشهای مهمی را نیز بهویژه از نظر نحوه استفاده و تعامل ما با ابزارهای دیجیتال ایجاد کرده است. نیوپورت استدلال میکند که حالت پیشفرض مصرف دیجیتال – جایی که ما دائماً توسط اعلانها، بهروزرسانیها و جریانهای بیپایان اطلاعات بمباران میشویم – نه تنها طاقتفرسا نیست، بلکه برای سلامت روان و رفاه کلی ما مضر است. این کتاب به بررسی این موضوع میپردازد که چگونه میتوانیم زمان و توجه خود را با اتخاذ رویکردی مینیمالیستی به فناوری بازیابی کنیم.
نیوپورت مینیمالیسم دیجیتال را به عنوان فلسفه ای تعریف می کند که از استفاده عمدی و متفکرانه از فناوری حمایت می کند و بر حداکثر کردن مزایا و در عین حال به حداقل رساندن جنبه های منفی تمرکز دارد. این شامل تلاشی آگاهانه برای اولویتبندی فعالیتهای دیجیتالی معنادار و ارزشمند و حذف یا کاهش زمان صرف شده برای فعالیتهای کممعنا است. هدف این نیست که تکنولوژی را به طور کامل رد کنیم، بلکه استفاده از آن در راه هایی است که زندگی ما را بهبود می بخشد، نه اینکه از آن کم کند.
یکی از مفاهیم کلیدی معرفی شده در این کتاب، ایده «دیجیتال دکلتر» است، فرآیندی که نیوپورت به خوانندگان توصیه می کند تا رابطه خود را با فناوری از نو تنظیم کنند. این شامل یک وقفه ۳۰ روزه از تمام فناوریهای اختیاری است، در این مدت افراد میتوانند در مورد اینکه کدام ابزارها و برنامهها واقعاً به زندگی آنها ارزش میافزایند فکر کنند. پس از این دوره، مردم تشویق میشوند که تنها فناوریهایی را دوباره معرفی کنند که در خدمت اهداف آنها هستند و مزایای واضحی به همراه دارند، در حالی که آنهایی را که این کار را نمیکنند کنار بگذارند.
نیوپورت طرحی دقیق برای اجرای یک دیکلتر دیجیتال ارائه میکند، و توصیهها و دستورالعملهای عملی را برای تشخیص اینکه کدام فناوریها اختیاری و ضروری هستند، ارائه میدهد. او بر اهمیت جدی گرفتن این فرآیند و برخورد با آن بهعنوان یک تغییر مهم در سبک زندگی، به جای سمزدایی موقت، تأکید میکند. هدف ایجاد یک تغییر بلندمدت در نحوه تعامل ما با فناوری است که منجر به رویکردی هدفمندتر و متمرکزتر می شود.
«مینیمالیسم دیجیتال» علاوه بر رهایی از اعتیاد دیجیتال، طیف وسیعی از استراتژیها را برای حفظ رویکرد مینیمالیستی به فناوری در درازمدت بررسی میکند. نیوپورت از شیوههایی مانند برنامهریزی زمانهای خاص برای استفاده از رسانههای اجتماعی، تعیین مرزهای روشن برای فعالیتهای دیجیتالی مرتبط با کار، و توسعه سرگرمیها و فعالیتهای آفلاین که تعادل معناداری برای مصرف دیجیتال فراهم میکند، حمایت میکند. او همچنین بر اهمیت پرورش تنهایی و استراحت منظم از دستگاه های دیجیتال برای ارتباط مجدد با افکار و خلاقیت ما تاکید می کند.
بخش قابل توجهی از کتاب به بررسی تأثیرات اجتماعی و روانی استفاده فراگیر از دیجیتال اختصاص دارد. نیوپورت مفهوم «محرومیت تنهایی» را مورد بحث قرار میدهد، جایی که ارتباط دائمی زمان کمی برای دروننگری و تأمل در خود باقی میگذارد. او استدلال می کند که این فقدان تنهایی می تواند عواقب جدی برای سلامت روان و خلاقیت ما داشته باشد و منجر به افزایش استرس، اضطراب و کاهش توانایی تمرکز شود.
نیوپورت همچنین به پیامدهای گستردهتر مینیمالیسم دیجیتال برای کل جامعه میپردازد. او مدلهای کسبوکار شرکتهای بزرگ فناوری را که برای به حداکثر رساندن تعامل و توجه کاربر طراحی شدهاند، اغلب به قیمت رفاه فردی، مورد انتقاد قرار میدهد. نیوپورت استدلال میکند که با اتخاذ یک رویکرد مینیمالیستی به فناوری، ما نه تنها میتوانیم زندگی خود را بهبود بخشیم، بلکه میتوانیم از این شیوههای استثمارگرانه عقبنشینی کنیم و رویکرد اخلاقیتر و کاربر محورتر به طراحی دیجیتال را تشویق کنیم.
در سرتاسر «مینیمالیسم دیجیتال»، نیوپورت از استدلالهای خود با انبوهی از تحقیقات و مطالعات موردی پشتیبانی میکند و مزایای رویکرد مینیمالیستی به فناوری را با مثالهای دنیای واقعی نشان میدهد. او داستان افرادی را به اشتراک می گذارد که مینیمالیسم دیجیتال را با موفقیت در زندگی خود پیاده سازی کرده اند و تغییرات مثبتی را که از نظر تمرکز، بهره وری و شادی کلی تجربه کرده اند را برجسته می کند.
این کتاب همچنین به بررسی بافت تاریخی مینیمالیسم به عنوان یک فلسفه می پردازد و از بینش شخصیت هایی مانند هنری دیوید ثورو و رواقیون استفاده می کند که از سادگی و غرض ورزی در زندگی خود دفاع می کردند. نیوپورت این اصول جاودانه را به عصر دیجیتال مدرن متصل می کند و نشان می دهد که چگونه می توان خرد گذشته را در چالش های معاصر به کار برد.
«مینیمالیسم دیجیتال» فقط نقد فناوری نیست، بلکه فراخوانی برای اقدام برای خوانندگان است تا کنترل زندگی دیجیتالی خود را در دست بگیرند و در مورد نحوه تعامل با دنیای دیجیتال تصمیمگیری کنند. پیام نیوپورت واضح است: با پذیرش مینیمالیسم دیجیتال، میتوانیم زندگی متمرکزتر، معنادارتر و رضایتبخشتری داشته باشیم، فارغ از حواسپرتیها و فشارهای تکنولوژی مدرن.
به طور خلاصه، «مینیمالیسم دیجیتال: انتخاب یک زندگی متمرکز در دنیای پرهیاهو» چشم اندازی قانع کننده را ارائه می دهد که چگونه می توانیم پیچیدگی های عصر دیجیتال را با هدف و غرض بیشتر طی کنیم. کال نیوپورت از طریق توصیههای عملی، تجزیه و تحلیل دقیق و درک عمیق از تأثیر فناوری بر زندگی ما، ابزارها و الهامبخشی مورد نیاز برای دستیابی به رویکردی متعادلتر و آگاهانهتر در مصرف دیجیتال را در اختیار خوانندگان قرار میدهد.
کتاب مینیمالیسم دیجیتال در وبسایت goodreads دارای امتیاز ۴.۰۶ با بیش از ۸۰ هزار رای و ۸۶۰۰ نقد و نظر است. این کتاب در ایران با ترجمههایی از سمانه پرهیزکاری، زهرا حسینیان، هیوا رحیمی، سیمین ورسه و ناهید ملکی به بازار عرضه شده است.
خلاصهی محتوای مینیمالیسم دیجیتال
«مینیمالیسم دیجیتال: انتخاب یک زندگی متمرکز در دنیای پرهیاهو» نوشته کال نیوپورت به بررسی این موضوع میپردازد که چگونه استفاده فراگیر از فناوری، بهویژه گوشیهای هوشمند و رسانههای اجتماعی، بر زندگی ما تأثیر میگذارد و رویکرد عمدیتری را برای مدیریت مصرف دیجیتال پیشنهاد میکند.
نیوپورت مفهوم مینیمالیسم دیجیتال را معرفی می کند که از استفاده دقیق و عمدی از فناوری برای بهبود زندگی ما حمایت می کند، نه اینکه اجازه دهیم آن بر ما مسلط شود و حواسمان را پرت کند. هدف این کتاب این است که به خوانندگان کمک کند تا کنترل عادات دیجیتالی خود را دوباره به دست آورند و راههای معنادارتری برای تعامل با فناوری بیابند.
هسته اصلی کتاب حول محور ایده «دیجیتال ریزشکننده» میچرخد، فرآیندی ۳۰ روزه که در آن افراد از فناوریهای غیرضروری فاصله میگیرند تا در مورد استفاده از آنها فکر کنند و ارزیابی کنند که کدام ابزار به زندگی آنها ارزش واقعی میافزاید. پس از این دوره، خوانندگان تشویق می شوند تا به طور انتخابی فناوری هایی را که واقعاً از اهداف شخصی و حرفه ای آنها حمایت می کند، دوباره معرفی کنند. نیوپورت یک راهنمای گام به گام برای این فرآیند پاکسازی ارائه می دهد، از جمله نحوه شناسایی فناوری های اختیاری و نحوه ایجاد معیارهای روشن برای معرفی مجدد آنها.
علاوه بر شلوغی دیجیتال، نیوپورت چندین استراتژی بلندمدت را برای حفظ رویکرد مینیمالیستی به فناوری ترسیم می کند. اینها شامل تعیین حد و مرز برای استفاده دیجیتالی، زمانبندی زمانهای خاص برای فعالیتهای آنلاین و توسعه علایق آفلاین است که رضایت و آرامش را فراهم میکند. نیوپورت همچنین بر اهمیت پرورش تنهایی و استراحت منظم از دستگاههای دیجیتال برای تقویت تفکر و خلاقیت عمیقتر تاکید میکند.
این کتاب تأثیرات منفی استفاده بیش از حد از دیجیتال، مانند افزایش استرس، کاهش دامنه توجه و فقدان تعاملات شخصی معنادار را برجسته میکند. نیوپورت بررسی می کند که چگونه ارتباط مداوم منجر به محرومیت و تنهایی می شود، جایی که افراد زمان کمی برای درون نگری و خود اندیشی دارند. او همچنین پیامدهای اجتماعی عادات دیجیتال ما را مورد بحث قرار می دهد، از جمله اینکه چگونه آنها تحت تأثیر انگیزه های سود محور شرکت های فناوری قرار می گیرند.
«مینیمالیسم دیجیتال» با تشویق خوانندگان به اتخاذ رویکردی هدفمندتر و متمرکزتر به زندگی دیجیتالی خود، با هدف تعادلی که مزایای فناوری را به حداکثر می رساند و در عین حال حواس پرتی آن را به حداقل می رساند، به پایان می رسد. نیوپورت مثالهای عملی و داستانهای موفقیت را برای نشان دادن تغییرات مثبتی که مینیمالیسم دیجیتال میتواند به ارمغان بیاورد، ارائه میکند و در نهایت از شیوهای حمایت میکند که تعامل معنادار و رفاه شخصی را در اولویت قرار میدهد.
فهرست مطالب مینیمالیسم دیجیتال
بخشهایی از مینیمالیسم دیجیتال
اگر واقعاً به برقراریِ ارتباطاتِ جدید و شنیدنِ نظریاتِ جالب اعتقاد دارید، چرا در خودتان عادتِ شرکت در گفتوگوها و رخدادهای اجتماعیِ دستهجمعی بهصورت حداقل یک بار در ماه را ایجاد نمیکنید یا سعی نمیکنید با حداقل سه نفر بهصورت رودررو همکلام شوید و ارتباط برقرار کنید؟ بهاینترتیب نهتنها ارزشهای جدیدی در شما ایجاد خواهد شد و ساعات کمتری در ماه را در فضای مجازی هدر خواهید داد، بلکه سیوهفت ساعتِ دیگر را هم به فعالیتهای پرثمرتر خواهید پرداخت.
البته این هزینهها با یکدیگر ترکیب میشوند. وقتی مدتزمان حضورتان در توییتر را با چند فعالیتِ آنلاینِ دیگر که توجه زیادی از شما میگیرند کنار هم بگذارید، هزینهای که از عمرتان میپردازید، بسیار گزافتر خواهد شد و درست مثل کشاورزانِ ثورو زیر انبوهی از اتلاف وقت و تمرکز لِه خواهید شد.
درنهایت همهی آنچه در قبال قربانیکردنِ این حجم از عمرتان دریافت میکنید، یک مُشت خرتوپرتِ خوب خواهد بود که معادلِ دیجیتالیِ پردههای تاشو و قابلمههای شیکترِ کشاورزان است. که خیلی از آنها را ـ همانطور که در مثالِ توییتر گفتم ـ میتوان با هزینهی بسیار کمتری تهیه کرده یا بهطور کلی حذف کرد؛ بدون آنکه اتفاق خاصی بیفتد یا اثر منفیِ چشمگیری بر زندگیتان داشته باشد.
………………
تقریباً هم زمان با کار کردنِ من روی این فصل از کتاب، یکی از مقالهنویسهای روزنامهی نیویورک پست مقالهای با عنوان «چگونه اعتیادم به گوشیِ هوشمند را ترک کردم؛ شما هم میتوانید» منتشر کرد. راز موفقیت او این بود که قسمت اعلانِ صد و دوازده برنامهای را که روی آیفوناش نصب کرده بود خاموش کند و در پایان مقاله با خوشبینی نتیجهگیری کرد که «به کنترل در آوردنِ مجددِ اوضاع کار نسبتاً آسانیست.»
تعداد این طور مطالب و مقالات در نشریات فناوری خیلی زیاد است. در بیشترِ آنها نویسنده متوجه میشود که رابطهاش با ابزارهای دیجیتال باعث شده کاراییاش را از دست بدهد، پس نگران میشود و سریع راه حلی هوشمندانه برای تغییر دادن شرایط پیدا میکند و در پایان هم با ذوق و شوق اعلام میکند که کنترل امور را در دست گرفته و شرایط زندگیاش خیلی بهتر شده است.
البته من همیشه به این جور راه حلهای فوری با پایان خوش با دیدِ تردید آمیزانه نگاه میکنم. بر اساس یافتهها و تجربههایم دگرگونسازیِ دائمیِ زندگیِ دیجیتال آن هم فقط با استفاده از چند نکته و راه حل ساده کار بسیار دشواریست.
مشکل این است که تغییرات کوچک برای حل مشکلات بزرگِ ما در ارتباط با فناوریهای جدید کافی نیستند. رفتارهای زیر بناییای که امیدواریم برطرف شوند، در فرهنگ ما نهادینه شدهاند و همانطور که در فصل قبل هم بحث کردم، این رفتارها توسط نیروهای روانشناختیِ قویای حمایت میشوند که از غرایز پایهی ما استفاده میکنند. برای به دست گرفتنِ دوبارهی کنترل اوضاع، نباید به چندین راه حل ساده اکتفا کنیم، بلکه باید ارتباطمان با فناوری را از ابتدا و با استفاده از ارزشهای عمیقِ درونیمان پایه گذاری کنیم.
اگر به کتاب مینیمالیسم دیجیتال علاقه دارید، میتوانید در بخش معرفی برترین آثار کال نیوپورت در وبسایت هر روز یک کتاب، با دیگر آثار مشابه نیز آشنا شوید.
کتابهای پیشنهادی:
توسط: علی معاصر
دستهها: ادبیات جهان، انگیزشی و موفقیت، خودشناسی و خودسازی، روانشناسی، فلسفی
۰ برچسبها: ادبیات جهان، کال نیوپورت، معرفی کتاب، هر روز یک کتاب