«شوخی» اثری است از میلان کوندرا (نویسنده‌ی اهل جمهوری چک، از ۱۹۲۹ تا ۲۰۲۳) که در سال ۱۹۶۷ منتشر شده است. این کتاب به روایت ماجرای مردی جوان می‌پردازد که یک شوخی ساده زندگی او را دچار تغییرات جدی می‌کند.
درباره‌ی شوخی
شوخی نخستین رمان منتشر شده از میلان کوندرا رمان‌نویس چک-فرانسوی است. این رمان برای نخستین بار در سال ۱۹۶۷ منتشر شد و شامل چندین شوخی است که بر زندگی شخصیت‌های داستان تأثیر عمیقی بر جای می‌گذارد. رمان از زاویه دید چهار شخصیت داستان روایت می‌شود.
شخصیت‌های این رمان عبارت هستند از لودویک، هلنا، یاروسلاو و کوستکاو. این کتاب را میلان کوندرا در زمان جوانیش نوشته و در آن زمان هنوز وقایع خونین پراگ رخ نداده بود. در رمان شوخی با روشنفکری مواجه هستیم که همه آرمان‌هایش را از دست داده و خیلی طول می‌کشد که خودش هم این را بفهمد که آرمان‌هایش از درون پوچ و تهی بوده‌اند و بفهمد آنچه که ساختار سوسیالیسم می‌داند، یک نمایش دروغ بزرگ است.
در سال ۱۹۶۸ جارومیل ژیرس بر اساس این رمان فیلمی ساخت که پس از حمله پیمان ورشو به چکسلواکی توقیف شد و به نمایش در نیامد.
در حقیقت، «شوخی» کاوشی فریبنده درباره پیچیدگی های روابط انسانی، عواقب اعمال ما و چشم انداز سیاسی چکسلواکی پس از جنگ جهانی دوم است. در پس زمینه یک رژیم توتالیتر، کوندرا روایتی قانع کننده را بافته که عمیقاً در روان شخصیت های آن و جامعه ای که در آن زندگی می کنند می کاود.
داستان حول محور لودویک جان، دانشجوی جوان اهل چک می‌چرخد که پس از ارسال یک کارت پستال طعنه‌آمیز برای دوست دخترش، مارکتا، زندگی او تغییری دراماتیک پیدا می‌کند. شوخی به ظاهر بی ضرر، که به منظور تمسخر رژیم کمونیستی بود، به طرز شگفت انگیزی نتیجه معکوس می دهد و منجر به اخراج لودویک از حزب و بدنامی بعدی او می‌شود. این لحظه محوری زنجیره ای از وقایع را به راه می اندازد که در سراسر رمان طنین انداز می شوند، زیرا لودویک به دنبال انتقام و رستگاری به همان اندازه است.
روایت کوندرا از طریق دیدگاه‌های متعدد آشکار می‌شود و بینشی از زندگی و انگیزه‌های نه تنها لودویک، بلکه همچنین کسانی که با مسیر او تلاقی می‌کنند، ارائه می‌دهد. از طریق مجموعه‌ای از داستان‌های به هم پیوسته، خواننده با شخصیت‌هایی مانند هلنا، معشوق سابق لودویک، که با احساس گناه و میل خود به تبرئه دست و پنجه نرم می‌کند، آشنا می‌شود.
در هسته خود، شوخی مراقبه‌ای در مورد ماهیت قدرت و روش هایی است که افراد در شبکه پیچیده نیروهای اجتماعی و سیاسی که زندگی آنها را شکل می دهند هدایت می کنند. کوندرا ماهرانه مضامین خیانت، بخشش، و جستجوی معنا را در دنیایی که توسط ایدئولوژی و ظلم اداره می شود، بررسی می کند.
با پیشروی رمان، خطوط بین قربانی و مجرم محو می‌شود و خواننده را به چالش می‌کشد تا مفروضات خود را درباره اخلاق و عدالت زیر سوال ببرد. نثر کوندرا هم تغزلی و هم تند است و خواننده را به دنیایی می کشاند که در آن طنز و تراژدی به یک اندازه همزیستی دارند.
«شوخی» به عنوان یک اثر ادبی جاودانه است که به دلیل بینش عمیق خود در مورد شرایط انسانی و بررسی سرسخت پویایی قدرتی که جامعه را شکل می دهد، همچنان با خوانندگان طنین انداز می شود. با شخصیت‌های پرطرفدار و مضامین تفکر برانگیزش، همچنان شاهکار ادبیات قرن بیستم است.
کتاب شوخی در وب‌سایت goodreads دارای امتیاز ۴.۰۳ با بیش از ۳۵ هزار رای و ۱۸۰۰ نقد و نظر است. این کتاب در ایران با ترجمه‌ای از فروغ پوریاوری به بازار عرضه شده است.
داستان شوخی
مانند بسیاری از رمان های کوندرا، این کتاب به هفت بخش تقسیم شده است؛ بخش‌ها در بین دیدگاه های چهار شخصیت تغییر می کنند. لودویک جان به دلیل بی احترامی از مدرسه و حزب کمونیست اخراج شده است. یاروسلاو یک دوست قدیمی با یک گروه سیمبالوم است که لودویک زمانی در آن بازی کرده بود. هلنا زمانکوا یک گزارشگر رادیویی است که قصد مصاحبه با یاروسلاو و همسر دشمن قدیمی لودویک را دارد. کوستکا یک ورقه مسیحی برای لودویک است که با فلسفه زندگی خود درگیر است.
این رمان با بازگشت لودویک به زادگاهش در موراویا برای اولین بار پس از سال ها آغاز می شود و از تشخیص زنی که موهایش را کوتاه می کند، شگفت زده شد، هرچند هیچ کدام دیگری را تصدیق نمی کنند. او در چند فصل بعدی فلاش بک به شوخی فکر می کند که زندگی او را در اوایل دهه ۱۹۵۰ تغییر داد.
لودویک دانش آموزی پرشور، شوخ و محبوب بود که مانند بسیاری از دوستانش از رژیم کمونیستی هنوز جوان حمایت می کرد. در خلال تعطیلات تابستانی، دختری در کلاسش به او درباره «جوانان خوش‌بین و پر از روحیه سالم مارکسیسم» نوشت. او با تمسخر پاسخ داد: «خوش بینی افیون بشریت است! روح سالم بوی حماقت می دهد! زنده باد تروتسکی!»
دختر تحت فشار، محتوای نامه را با دیگران در حزب در مدرسه به اشتراک گذاشت که آن را خنده دار نمی دانستند. کمیسیون‌هایی برای تحقیق درباره لودویک، که سرپیچی باقی ماند، تشکیل شد و در یک جلسه عمومی – به رهبری همتای او، پاول زمانک – که در آن او به اتفاق آرا از حزب و از دانشکده اخراج شد، به اوج خود رسید. لودویک در عروسی دوست قدیمی‌اش یاروسلاو، که زمانی او را تشویق کرده بود که موسیقی فولکلور موراویا را تحت پرچم حزب احیا کند، متوجه شد که موضع او نسبت به این احیاء تلخ شده است.
پس از از دست دادن معافیت دانشجویی، او به ارتش چک فراخوانده شد، جایی که براندازان ادعایی تیپ های کاری تشکیل دادند، و چند سال بعد را در معادن در اردوگاه کار اجباری در استراوا گذراند. اگرچه او هنوز احساس می کرد که به حزب معتقد است، اما با او مانند دشمن آن رفتار می شد، و با دشمنان دیگر جمع می شد و در نهایت خود را به سهم خود تسلیم می کرد.
تنها مهلت، مرخصی های گاه و بیگاه بود که در طی آن سربازان برای معاشقه با دختران به شهر می رفتند، اما هیجینک سربازان مدام آزادی های ناچیز آنها را به خطر می انداخت. در طول آن استراحت های کمیاب، لودویک عاشق دختری به نام لوسی شد که هر روز با گل به حصار اردوگاه کار می آمد. لودویک در معرض خطر بزرگ شخصی، زمانی را ترتیب داد که بتواند مخفیانه با او بخوابد، اما در آپارتمان قرضی، لوسی پیشرفت های او را رد کرد، لودویک عصبانی شد و آنها از هم جدا شدند.
در روزگار کنونی که رمان آغاز شد، لودویک به دانشمندی موفق اما تلخ تبدیل شده است. زمانی که با هلنا گزارشگر رادیویی ملاقات می کند، فرصتی برای انتقام می بیند و متوجه می شود که او با زمانک ازدواج کرده است که منجر به اخراج لودویک از حزب شده بود. لودویک تصمیم می گیرد هلنا را در شهر قدیمی خود اغوا کند تا به زمانک آسیب برساند.
او ترتیبی می دهد که آپارتمان کوستکا را که خودش به خاطر ایمان مسیحی اش از حزب بیرون رانده شده بود، قرض بگیرد. سال‌ها قبل، لودویک به او کمک کرده بود تا شغل خوبی پیدا کند. لودویک پیروزمندانه با هلنا می خوابد، اما او سپس فاش می کند که سال ها از شوهرش جدا شده است. در واقع، زمانک یک معشوقه گرفته است و لودویک با تشویق هلنا به طلاق او به او لطف کرده است.
لودویک با کوستکا ملاقات می‌کند، او تأیید می‌کند که دختر آرایشگاه لوسی بوده است، و ادامه می‌دهد که او را به خوبی می‌شناسد: او از آسیب‌های گذشته او مطلع شده بود، او را به مسیحیت گروید و همسرش را با او خیانت کرد. لودویک از درک اینکه کاستکا با وجود وسواسی که تا به حال لوسی را داشت، بسیار بهتر از او می‌شناخت.
انتقام او از زمانک خنثی شد، حافظه‌اش از لوسی گیج شد، لودویک آرزو می‌کند که کاش می‌توانست سال‌ها اشتباهات بیهوده‌اش را پاک کند و می‌خواهد هر چه زودتر از هلنا و زادگاهش فرار کند، اما قطارش را از دست می‌دهد.
در شهر، روز سوار شدن پادشاهان، یک جشنواره مردمی بهاری موراویا است. پسر یاروسلاو برای بازی در نقش پادشاه ساکت و نقابدار که سوار بر اسب در شهر می چرخد، انتخاب شده است. یاروسلاو، به عنوان طرفدار سنت های عامیانه، بسیار افتخار می کند. لودویک با زمانک برخورد می کند که او را به معشوقه جوانش معرفی می کند.
لودویک بیشتر از این که متوجه می شود که در ذهن او هیچ تفاوت ایدئولوژیکی بین لودویک و زمانک وجود ندارد وحشت می کند: هر دو به نسلی منسوخ تعلق دارند. آنها هلنا و دستیارش را می بینند، کنایه هایی رد و بدل می کنند و زمانک با معشوقه اش می رود. هلنا بر این باور است که با لودویک خواهد رفت، اما او که قادر به توضیح استدلال پرپیچ و خم شیرین کاری بی رحمانه خود نیست، به سادگی به او می گوید که او را دوست ندارد و دیگر هرگز او را نخواهد دید.
لودویک معتقد است که اشتباهات در تاریخ استثنایی نیستند. آنها هنجار هستند. تنها در یک کافه، او به یک جفت توهم رایج فکر می کند: خاطره ابدی و جبران پذیری. به نظر او، هیچ چیز با انتقام یا بخشش جبران نمی شود، اما مهم نیست، زیرا فراموش می شود. در همین حال، هلنای دلشکسته یک بطری کامل از داروهای ضد درد را می بلعد.
او یک یادداشت خودکشی برای لودویک می نویسد و آن را به دستیار خود می دهد تا به او بدهد. وقتی دستیار لودویک را در کافه پیدا می‌کند و لودویک یادداشت را می‌خواند، آنها برای یافتن هلنا به رقابت می‌پردازند، اما متوجه می‌شوند که بطری حاوی ملین‌های شرم‌آور غیرکشنده‌ای بوده است.
در همین حال، یاروسلاو مأیوس است: او متوجه می شود که کودک سوار بر اسب پسر او نیست، کسی که علاقه ای به سواری قدیمی نداشت، در عوض برای تماشای مسابقات موتور سیکلت فرار کرده بود. یاروسلاو با عصبانیت با همسرش روبرو می شود، بشقاب ها و صندلی های آشپزخانه را خرد می کند و با ویولن خود فرار می کند. او در مزرعه ای به خواب می رود که لودویک که خودش سرگردان است او را پیدا می کند.
لودویک به دوست شکسته خود رحم می کند و از او می خواهد که با او بازی کند. آنها که سرحال شده اند، با هم به کنسرت گروه می روند، جایی که لودویک به نوبت کلارینت را اجرا می کند. از آنجایی که جمعیت بیداد می کند، یاروسلاو دچار حمله قلبی می شود. لودویک، با فرض زنده ماندن یاروسلاو، تصور می کند نیمه دوم زندگی دوستش تیره تر خواهد بود و متوجه می شود که «سرنوشت فرد اغلب مدت ها قبل از مرگ کامل می شود.»
بخش‌هایی از شوخی
من اومدم یه عروسی خوب، کجا یکی دیگه پیدا می کردم؟ مدتی از هم جدا ایستادم. من رقص گرد را تماشا کردم که سریعتر و سریعتر می چرخید. بالا پریدن زنان را تماشا کردم. به نظرم آمد که نه تنها زن ها می پرند، بلکه رقصی که دور آنها می پرد، همگی به سمت سقف اوج می گیرد. ناگهان موسیقی قطع شد و در جای خود سوت، فریاد، کف زدن. برگشتم و دیدم مردی با گیتار ایستاده بود، صورتش خیلی قرمز بود و تمام انرژیش در دستی که سیم ها را گرفته بود، متمرکز بود.
به دستش نگاه کردم، رقص را تماشا کردم، و بعد، نمی دانم چرا، دلم می خواست از میان آن دامن های چرخان به داخل بپرم. و من انجام دادم. بله، من، یکی از بازیگران، مستقیماً وارد صحنه شدم، دختری را که نزدیک‌تر به من می‌رقصید، گرفتم و با او شروع به چرخیدن کردم.
……………………..
لودویک جان تمام روز بعد، روز عزیمت زن جوان را سپری کرد، سرگردان، در میان تکانه های نامتجانس معمولی: او می خواست دنبال قطار بدود، با کسی ارتباط برقرار کند و با او صحبت کند و دنبالش بگردد. بهانه‌ای برای بازدید از مارکتا، و در عین حال می‌خواست تا آنجا که ممکن است از پراگ دور شود، خود را در کشور گم کند، و به دنبال طبیعت‌های وحشی بگردد که بتواند به عنوان یک سرگردان منزوی و بی‌هدف زندگی کند.
………………………
او کتاب را بدون هیچ کلمه ای پذیرفت. عنوان باعث شد لبخند بزند – او لبخندی مرموز و معشوقه به لودویک آورد. فقط حالا متوجه شد که او کاملا مست است. و ناگهان او هم هوس نوشیدن کرد. پول آبجوها را داد، یکی را برداشت و به عقب خم شد و با جدیتی غیرمعمول به مارکتا خیره شد. او با نگاهی سبک و بی تفاوت پاسخ داد. لودویک در حضور او هیجان عجیبی را احساس کرد. در همان حال، احساس جدایی شدیدی داشت، انگار از دور خودش را زیر نظر داشت.
اگر به کتاب شوخی علاقه دارید، می‌توانید در بخش معرفی برترین آثار میلان کوندرا در وب‌سایت هر روز یک کتاب، با دیگر آثار این نویسنده نیز آشنا شوید.
10 اسفند 1402
شوخی
«شوخی» اثری است از میلان کوندرا (نویسنده‌ی اهل جمهوری چک، از ۱۹۲۹ تا ۲۰۲۳) که در سال ۱۹۶۷ منتشر شده است. این کتاب به روایت ماجرای مردی جوان می‌پردازد که یک شوخی ساده زندگی او را دچار تغییرات جدی می‌کند.
درباره‌ی شوخی
شوخی نخستین رمان منتشر شده از میلان کوندرا رمان‌نویس چک-فرانسوی است. این رمان برای نخستین بار در سال ۱۹۶۷ منتشر شد و شامل چندین شوخی است که بر زندگی شخصیت‌های داستان تأثیر عمیقی بر جای می‌گذارد. رمان از زاویه دید چهار شخصیت داستان روایت می‌شود.
شخصیت‌های این رمان عبارت هستند از لودویک، هلنا، یاروسلاو و کوستکاو. این کتاب را میلان کوندرا در زمان جوانیش نوشته و در آن زمان هنوز وقایع خونین پراگ رخ نداده بود. در رمان شوخی با روشنفکری مواجه هستیم که همه آرمان‌هایش را از دست داده و خیلی طول می‌کشد که خودش هم این را بفهمد که آرمان‌هایش از درون پوچ و تهی بوده‌اند و بفهمد آنچه که ساختار سوسیالیسم می‌داند، یک نمایش دروغ بزرگ است.
در سال ۱۹۶۸ جارومیل ژیرس بر اساس این رمان فیلمی ساخت که پس از حمله پیمان ورشو به چکسلواکی توقیف شد و به نمایش در نیامد.
در حقیقت، «شوخی» کاوشی فریبنده درباره پیچیدگی های روابط انسانی، عواقب اعمال ما و چشم انداز سیاسی چکسلواکی پس از جنگ جهانی دوم است. در پس زمینه یک رژیم توتالیتر، کوندرا روایتی قانع کننده را بافته که عمیقاً در روان شخصیت های آن و جامعه ای که در آن زندگی می کنند می کاود.
داستان حول محور لودویک جان، دانشجوی جوان اهل چک می‌چرخد که پس از ارسال یک کارت پستال طعنه‌آمیز برای دوست دخترش، مارکتا، زندگی او تغییری دراماتیک پیدا می‌کند. شوخی به ظاهر بی ضرر، که به منظور تمسخر رژیم کمونیستی بود، به طرز شگفت انگیزی نتیجه معکوس می دهد و منجر به اخراج لودویک از حزب و بدنامی بعدی او می‌شود. این لحظه محوری زنجیره ای از وقایع را به راه می اندازد که در سراسر رمان طنین انداز می شوند، زیرا لودویک به دنبال انتقام و رستگاری به همان اندازه است.
روایت کوندرا از طریق دیدگاه‌های متعدد آشکار می‌شود و بینشی از زندگی و انگیزه‌های نه تنها لودویک، بلکه همچنین کسانی که با مسیر او تلاقی می‌کنند، ارائه می‌دهد. از طریق مجموعه‌ای از داستان‌های به هم پیوسته، خواننده با شخصیت‌هایی مانند هلنا، معشوق سابق لودویک، که با احساس گناه و میل خود به تبرئه دست و پنجه نرم می‌کند، آشنا می‌شود.
در هسته خود، شوخی مراقبه‌ای در مورد ماهیت قدرت و روش هایی است که افراد در شبکه پیچیده نیروهای اجتماعی و سیاسی که زندگی آنها را شکل می دهند هدایت می کنند. کوندرا ماهرانه مضامین خیانت، بخشش، و جستجوی معنا را در دنیایی که توسط ایدئولوژی و ظلم اداره می شود، بررسی می کند.
با پیشروی رمان، خطوط بین قربانی و مجرم محو می‌شود و خواننده را به چالش می‌کشد تا مفروضات خود را درباره اخلاق و عدالت زیر سوال ببرد. نثر کوندرا هم تغزلی و هم تند است و خواننده را به دنیایی می کشاند که در آن طنز و تراژدی به یک اندازه همزیستی دارند.
«شوخی» به عنوان یک اثر ادبی جاودانه است که به دلیل بینش عمیق خود در مورد شرایط انسانی و بررسی سرسخت پویایی قدرتی که جامعه را شکل می دهد، همچنان با خوانندگان طنین انداز می شود. با شخصیت‌های پرطرفدار و مضامین تفکر برانگیزش، همچنان شاهکار ادبیات قرن بیستم است.
کتاب شوخی در وب‌سایت goodreads دارای امتیاز ۴.۰۳ با بیش از ۳۵ هزار رای و ۱۸۰۰ نقد و نظر است. این کتاب در ایران با ترجمه‌ای از فروغ پوریاوری به بازار عرضه شده است.
داستان شوخی
مانند بسیاری از رمان های کوندرا، این کتاب به هفت بخش تقسیم شده است؛ بخش‌ها در بین دیدگاه های چهار شخصیت تغییر می کنند. لودویک جان به دلیل بی احترامی از مدرسه و حزب کمونیست اخراج شده است. یاروسلاو یک دوست قدیمی با یک گروه سیمبالوم است که لودویک زمانی در آن بازی کرده بود. هلنا زمانکوا یک گزارشگر رادیویی است که قصد مصاحبه با یاروسلاو و همسر دشمن قدیمی لودویک را دارد. کوستکا یک ورقه مسیحی برای لودویک است که با فلسفه زندگی خود درگیر است.
این رمان با بازگشت لودویک به زادگاهش در موراویا برای اولین بار پس از سال ها آغاز می شود و از تشخیص زنی که موهایش را کوتاه می کند، شگفت زده شد، هرچند هیچ کدام دیگری را تصدیق نمی کنند. او در چند فصل بعدی فلاش بک به شوخی فکر می کند که زندگی او را در اوایل دهه ۱۹۵۰ تغییر داد.
لودویک دانش آموزی پرشور، شوخ و محبوب بود که مانند بسیاری از دوستانش از رژیم کمونیستی هنوز جوان حمایت می کرد. در خلال تعطیلات تابستانی، دختری در کلاسش به او درباره «جوانان خوش‌بین و پر از روحیه سالم مارکسیسم» نوشت. او با تمسخر پاسخ داد: «خوش بینی افیون بشریت است! روح سالم بوی حماقت می دهد! زنده باد تروتسکی!»
دختر تحت فشار، محتوای نامه را با دیگران در حزب در مدرسه به اشتراک گذاشت که آن را خنده دار نمی دانستند. کمیسیون‌هایی برای تحقیق درباره لودویک، که سرپیچی باقی ماند، تشکیل شد و در یک جلسه عمومی – به رهبری همتای او، پاول زمانک – که در آن او به اتفاق آرا از حزب و از دانشکده اخراج شد، به اوج خود رسید. لودویک در عروسی دوست قدیمی‌اش یاروسلاو، که زمانی او را تشویق کرده بود که موسیقی فولکلور موراویا را تحت پرچم حزب احیا کند، متوجه شد که موضع او نسبت به این احیاء تلخ شده است.
پس از از دست دادن معافیت دانشجویی، او به ارتش چک فراخوانده شد، جایی که براندازان ادعایی تیپ های کاری تشکیل دادند، و چند سال بعد را در معادن در اردوگاه کار اجباری در استراوا گذراند. اگرچه او هنوز احساس می کرد که به حزب معتقد است، اما با او مانند دشمن آن رفتار می شد، و با دشمنان دیگر جمع می شد و در نهایت خود را به سهم خود تسلیم می کرد.
تنها مهلت، مرخصی های گاه و بیگاه بود که در طی آن سربازان برای معاشقه با دختران به شهر می رفتند، اما هیجینک سربازان مدام آزادی های ناچیز آنها را به خطر می انداخت. در طول آن استراحت های کمیاب، لودویک عاشق دختری به نام لوسی شد که هر روز با گل به حصار اردوگاه کار می آمد. لودویک در معرض خطر بزرگ شخصی، زمانی را ترتیب داد که بتواند مخفیانه با او بخوابد، اما در آپارتمان قرضی، لوسی پیشرفت های او را رد کرد، لودویک عصبانی شد و آنها از هم جدا شدند.
در روزگار کنونی که رمان آغاز شد، لودویک به دانشمندی موفق اما تلخ تبدیل شده است. زمانی که با هلنا گزارشگر رادیویی ملاقات می کند، فرصتی برای انتقام می بیند و متوجه می شود که او با زمانک ازدواج کرده است که منجر به اخراج لودویک از حزب شده بود. لودویک تصمیم می گیرد هلنا را در شهر قدیمی خود اغوا کند تا به زمانک آسیب برساند.
او ترتیبی می دهد که آپارتمان کوستکا را که خودش به خاطر ایمان مسیحی اش از حزب بیرون رانده شده بود، قرض بگیرد. سال‌ها قبل، لودویک به او کمک کرده بود تا شغل خوبی پیدا کند. لودویک پیروزمندانه با هلنا می خوابد، اما او سپس فاش می کند که سال ها از شوهرش جدا شده است. در واقع، زمانک یک معشوقه گرفته است و لودویک با تشویق هلنا به طلاق او به او لطف کرده است.
لودویک با کوستکا ملاقات می‌کند، او تأیید می‌کند که دختر آرایشگاه لوسی بوده است، و ادامه می‌دهد که او را به خوبی می‌شناسد: او از آسیب‌های گذشته او مطلع شده بود، او را به مسیحیت گروید و همسرش را با او خیانت کرد. لودویک از درک اینکه کاستکا با وجود وسواسی که تا به حال لوسی را داشت، بسیار بهتر از او می‌شناخت.
انتقام او از زمانک خنثی شد، حافظه‌اش از لوسی گیج شد، لودویک آرزو می‌کند که کاش می‌توانست سال‌ها اشتباهات بیهوده‌اش را پاک کند و می‌خواهد هر چه زودتر از هلنا و زادگاهش فرار کند، اما قطارش را از دست می‌دهد.
در شهر، روز سوار شدن پادشاهان، یک جشنواره مردمی بهاری موراویا است. پسر یاروسلاو برای بازی در نقش پادشاه ساکت و نقابدار که سوار بر اسب در شهر می چرخد، انتخاب شده است. یاروسلاو، به عنوان طرفدار سنت های عامیانه، بسیار افتخار می کند. لودویک با زمانک برخورد می کند که او را به معشوقه جوانش معرفی می کند.
لودویک بیشتر از این که متوجه می شود که در ذهن او هیچ تفاوت ایدئولوژیکی بین لودویک و زمانک وجود ندارد وحشت می کند: هر دو به نسلی منسوخ تعلق دارند. آنها هلنا و دستیارش را می بینند، کنایه هایی رد و بدل می کنند و زمانک با معشوقه اش می رود. هلنا بر این باور است که با لودویک خواهد رفت، اما او که قادر به توضیح استدلال پرپیچ و خم شیرین کاری بی رحمانه خود نیست، به سادگی به او می گوید که او را دوست ندارد و دیگر هرگز او را نخواهد دید.
لودویک معتقد است که اشتباهات در تاریخ استثنایی نیستند. آنها هنجار هستند. تنها در یک کافه، او به یک جفت توهم رایج فکر می کند: خاطره ابدی و جبران پذیری. به نظر او، هیچ چیز با انتقام یا بخشش جبران نمی شود، اما مهم نیست، زیرا فراموش می شود. در همین حال، هلنای دلشکسته یک بطری کامل از داروهای ضد درد را می بلعد.
او یک یادداشت خودکشی برای لودویک می نویسد و آن را به دستیار خود می دهد تا به او بدهد. وقتی دستیار لودویک را در کافه پیدا می‌کند و لودویک یادداشت را می‌خواند، آنها برای یافتن هلنا به رقابت می‌پردازند، اما متوجه می‌شوند که بطری حاوی ملین‌های شرم‌آور غیرکشنده‌ای بوده است.
در همین حال، یاروسلاو مأیوس است: او متوجه می شود که کودک سوار بر اسب پسر او نیست، کسی که علاقه ای به سواری قدیمی نداشت، در عوض برای تماشای مسابقات موتور سیکلت فرار کرده بود. یاروسلاو با عصبانیت با همسرش روبرو می شود، بشقاب ها و صندلی های آشپزخانه را خرد می کند و با ویولن خود فرار می کند. او در مزرعه ای به خواب می رود که لودویک که خودش سرگردان است او را پیدا می کند.
لودویک به دوست شکسته خود رحم می کند و از او می خواهد که با او بازی کند. آنها که سرحال شده اند، با هم به کنسرت گروه می روند، جایی که لودویک به نوبت کلارینت را اجرا می کند. از آنجایی که جمعیت بیداد می کند، یاروسلاو دچار حمله قلبی می شود. لودویک، با فرض زنده ماندن یاروسلاو، تصور می کند نیمه دوم زندگی دوستش تیره تر خواهد بود و متوجه می شود که «سرنوشت فرد اغلب مدت ها قبل از مرگ کامل می شود.»
بخش‌هایی از شوخی
من اومدم یه عروسی خوب، کجا یکی دیگه پیدا می کردم؟ مدتی از هم جدا ایستادم. من رقص گرد را تماشا کردم که سریعتر و سریعتر می چرخید. بالا پریدن زنان را تماشا کردم. به نظرم آمد که نه تنها زن ها می پرند، بلکه رقصی که دور آنها می پرد، همگی به سمت سقف اوج می گیرد. ناگهان موسیقی قطع شد و در جای خود سوت، فریاد، کف زدن. برگشتم و دیدم مردی با گیتار ایستاده بود، صورتش خیلی قرمز بود و تمام انرژیش در دستی که سیم ها را گرفته بود، متمرکز بود.
به دستش نگاه کردم، رقص را تماشا کردم، و بعد، نمی دانم چرا، دلم می خواست از میان آن دامن های چرخان به داخل بپرم. و من انجام دادم. بله، من، یکی از بازیگران، مستقیماً وارد صحنه شدم، دختری را که نزدیک‌تر به من می‌رقصید، گرفتم و با او شروع به چرخیدن کردم.
……………………..
لودویک جان تمام روز بعد، روز عزیمت زن جوان را سپری کرد، سرگردان، در میان تکانه های نامتجانس معمولی: او می خواست دنبال قطار بدود، با کسی ارتباط برقرار کند و با او صحبت کند و دنبالش بگردد. بهانه‌ای برای بازدید از مارکتا، و در عین حال می‌خواست تا آنجا که ممکن است از پراگ دور شود، خود را در کشور گم کند، و به دنبال طبیعت‌های وحشی بگردد که بتواند به عنوان یک سرگردان منزوی و بی‌هدف زندگی کند.
………………………
او کتاب را بدون هیچ کلمه ای پذیرفت. عنوان باعث شد لبخند بزند – او لبخندی مرموز و معشوقه به لودویک آورد. فقط حالا متوجه شد که او کاملا مست است. و ناگهان او هم هوس نوشیدن کرد. پول آبجوها را داد، یکی را برداشت و به عقب خم شد و با جدیتی غیرمعمول به مارکتا خیره شد. او با نگاهی سبک و بی تفاوت پاسخ داد. لودویک در حضور او هیجان عجیبی را احساس کرد. در همان حال، احساس جدایی شدیدی داشت، انگار از دور خودش را زیر نظر داشت.
اگر به کتاب شوخی علاقه دارید، می‌توانید در بخش معرفی برترین آثار میلان کوندرا در وب‌سایت هر روز یک کتاب، با دیگر آثار این نویسنده نیز آشنا شوید.
کتاب‌های پیشنهادی:
توسط: علی معاصر
دسته‌ها: ادبیات جهان، داستان خارجی، رمان، سیاسی، طنز، فلسفی
۰ برچسب‌ها: ادبیات جهان، معرفی کتاب، میلان کوندرا، هر روز یک کتاب