«مگره و سگ زرد» اثری است از ژرژ سیمنون (نویسنده‌ی بلژیکی، از ۱۹۰۳ تا ۱۹۸۹) که در سال ۱۹۳۱ منتشر شده است. این کتاب به روایت ماجرای تیراندازی به صاحب یک کافه‌ی محلی و اتفاقات پس از آن می‌پردازد.
درباره‌ی مگره و سگ زرد
«مگره و سگ زرد» اثر ژرژ که برای اولین بار در سال ۱۹۳۱ منتشر شد، یک رمان پلیسی کلاسیک است که کارآگاه نمادین فرانسوی، بازرس ژول مگره را به نمایش می گذارد. این رمان بخشی از مجموعه گسترده مگره است که سیمنون با سرعت و پرباری قابل توجه آن را نوشت و مجموعه وسیعی از آثار را خلق کرد که برای دهه‌ها خوانندگان را مجذوب خود کرده است.
سبک داستان‌سرایی سیمنون در «مگره و سگ زرد» بینش روان‌شناختی دقیق را با حس عمیق فضا و مکان ترکیب می‌کند و خوانندگان را به دنیای دهه ۱۹۳۰ فرانسه با پویایی‌های اجتماعی پیچیده و محیط‌های هیجان‌انگیزش می‌کشاند. داستان در شهر ساحلی کوچک کونکارنو در بریتانی می گذرد، منطقه ای که به خاطر زیبایی های ناهموار و فرهنگ سنتی دریایی اش شناخته شده است.
سیمنون ماهیت این منطقه را با توصیف‌های واضحی از آب و هوای طوفانی، خیابان‌های سنگفرش‌شده و جامعه جزیره‌ای آن به تصویر می‌کشد. فضای شهر نقش مهمی را در رمان ایفا می کند و نه تنها به عنوان یک پس زمینه بلکه به عنوان یک شخصیت به خودی خود عمل می کند و بر اعمال و احساسات مردمی که در آنجا زندگی می کنند تأثیر می گذارد. حس انزوا و دریای همیشه حاضر، لایه‌ای از تنش و پیش‌بینی را به راز آشکار می‌افزاید.
مگره و سگ زرد با یک اتفاق به ظاهر پیش پا افتاده شروع می شود: تیراندازی به صاحب کافه محلی، مسیو موستاگون، که فقط کمی زخمی شده است. این حادثه زنجیره ای از حوادث را به راه می اندازد که شهر را در حالت ترس و سوء ظن فرو می برد. یک سگ زرد مرموز در صحنه ظاهر می شود، که نشانه ای از مشکلات آینده است.
بازرس مگره از پاریس اعزام می شود تا در مورد چیزی که در ابتدا به نظر می رسد یک پرونده ساده است، تحقیق کند. با این حال، همانطور که او عمیق تر می شود، مگره شبکه ای از رازها و دروغ هایی را کشف می کند که تهدیدی برای باز کردن بافت شهر است.
بازرس مگره با رویکرد روشمند خود، مظهر کارآگاه متفکر و صبور است. برخلاف کارآگاهان وحشی و سخت جوشان داستان نوآر آمریکایی، مگره بر درک عمیق خود از طبیعت انسان و توانایی خود در مشاهده و تفسیر سرنخ های ظریف تکیه می کند. او شخصیتی است که به شهود و همدلی به اندازه منطق و شواهد ارزش قائل است. در «مگره و سگ زرد»، رفتار آرام و اصرار ثابت مگره به شدت با وحشت و هرج و مرج اطراف او در تضاد است و نقش او را به عنوان یک نیروی تثبیت کننده برجسته می کند.
سگ زرد خود نماد قابل توجهی در رمان است. این نشان دهنده ناشناخته ها و چیزهای عجیب و غریب است و ترس ها و اضطراب های مردم شهر را در بر می گیرد. حضور سگ در لحظات حساس داستان باعث افزایش حس رمز و راز و پیشگویی می شود. همانطور که مگره تحقیق می کند، سگ به نقطه کانونی برای ناراحتی جمعی شهر تبدیل می شود، ظاهر آن با هر پیچ و تاب جدید در پرونده همزمان می شود. ماهیت مبهم سگ زرد – به طور همزمان یک ولگرد بی ضرر و نشانه ای از عذاب – منعکس کننده عدم اطمینان و تنش است که روایت را پیش می برد.
انزوا موضوع اصلی «مگره و سگ زرد» است. کونکارنو با انزوای جغرافیایی و جامعه نزدیک خود، تبدیل به یک عالم کوچک از رفتار انسانی تحت فشار می شود. این رمان به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه انزوای جسمی و روانی می‌تواند منجر به پارانویا و بی‌اعتمادی شود. ترس مردم شهر از ناشناخته ها باعث می شود که به یکدیگر روی آورند و شکنندگی پیوندهای اجتماعی آنها را آشکار کند. سیمنون از طریق تعاملات مگره با مردم محلی، به پیچیدگی های زندگی اجتماعی و تعادل ظریف بین همبستگی و سوء ظن می پردازد.
ترس در رمان نفوذ می کند و بر اعمال و نگرش شخصیت ها تأثیر می گذارد. حادثه تیراندازی اولیه و رویدادهای مرموز بعدی فضایی از ترس ایجاد می کند که مانند یک بیماری در شهر پخش می شود. ترس مردم شهر از ناشناخته ها در بدگمانی آنها نسبت به بیگانگان و حتی نسبت به یکدیگر آشکار می شود. سیمنون به طرز ماهرانه‌ای روشی را که ترس می‌تواند ادراک را تحریف کند و منجر به رفتار غیرمنطقی شود، نشان می‌دهد و ابعاد روان‌شناختی جرم و تأثیر آن بر جامعه را برجسته می‌کند.
قدرت سیمنون به عنوان یک نویسنده در توانایی او در بررسی اعماق روانی شخصیت هایش نهفته است. او در مگره و سگ زرد به بررسی زندگی درونی مردم شهر می پردازد و ترس ها، خواسته ها و انگیزه های آنها را آشکار می کند. هر شخصیت با اسرار و پیچیدگی های خاص خود با دقت ترسیم شده است. روش تحقیق مگره نه تنها شامل جمع‌آوری شواهد، بلکه درک عوامل روان‌شناختی در بازی است و رمان را به همان اندازه که یک داستان پلیسی است، به مطالعه رفتار انسان نیز می‌کند.
همانطور که تحقیقات مگره در حال پیشرفت است، او یک سری رازهای به هم پیوسته را کشف می کند. رویدادهای به ظاهر تصادفی – تیراندازی، ظاهر شدن سگ زرد، کشف قوطی غذای سگ مسموم – شروع به شکل گیری یک الگو می کنند. رویکرد روشمند مگره و توجه او به جزئیات به او اجازه می دهد تا پازل را کنار هم بگذارد و منجر به مکاشفه‌ای شود که به همان اندازه شگفت آور و اجتناب ناپذیر است. حل این معما هم رضایت بخش و هم قابل تامل است و مهارت سیمنون را در ساختن طرحی محکم بافته شده نشان می دهد.
سبک روایت سیمنون در «مگره و سگ زرد» مختصر و خاطره انگیز است که با صرفه جویی در زبان و تمرکز آن بر فضا و شخصیت مشخص می شود. او از تزیینات غیر ضروری اجتناب می کند و به داستان اجازه می دهد تا با ریتمی طبیعی پیش برود. این سبک سرراست، همراه با توانایی او در خلق شخصیت های زنده و به یاد ماندنی، «مگره و سگ زرد» را به خواندنی جذاب تبدیل می کند. توانایی سیمنون در انتقال احساسات و فضاهای پیچیده با زبانی ساده و مستقیم یکی از ویژگی های بارز نوشته های اوست.
«مگره و سگ زرد» به دلیل داستان سرایی استادانه و فضای غنی و جوی آن مورد ستایش قرار گرفته است. منتقدان سیمنون را به خاطر توانایی‌اش در ایجاد حس مکان و بینش عمیق روان‌شناختی شخصیت‌هایش تحسین کرده‌اند. این رمان یکی از بهترین‌های مجموعه مگره به حساب می‌آید که ترکیب منحصر به فرد سیمنون از تعلیق، مطالعه شخصیت و تفسیر اجتماعی را به نمایش می‌گذارد. این کتاب به زبان های متعدد ترجمه شده است و همچنان مورد علاقه طرفداران داستان های پلیسی کلاسیک است.
«مگره و سگ زرد» همچنان یک اثر قابل توجه در ژانر پلیسی است. این نمونه توانایی سیمنون در ارتقای داستان پلیسی به شکلی از هنر ادبی، ترکیب عناصر یک رمز و راز سنتی با کاوش عمیق در طبیعت انسان است. محبوبیت ماندگار این رمان گواهی بر جذابیت همیشگی آن و مهارت سیمنون به عنوان یک داستان نویس است. مگره و سگ زرد همچنان الهام بخش خوانندگان و نویسندگان است و جایگاه خود را به عنوان یک ادبیات کلاسیک قرن بیستم حفظ می کند.
کتاب مگره و سگ زرد در وب‌سایت goodreads دارای امتیاز ۳.۶۹ با بیش از ۴۸۰۰ رای و ۴۵۰ نقد و نظر است. این کتاب در ایران با ترجمه‌ای از عبدالله توکل به بازار عرضه شده است.
داستان مگره و سگ زرد
آقای موستاگون، صاحب یک کافه و دلال شراب در کونکارنو، هنگام بازگشت از هتل محلی به نام آدمیرال به خانه، بر اثر شلیک گلوله زخمی می شود و مگره، که گروه سیار را در رن سازماندهی می کند، توسط شهردار برای حل این جنایت فراخوانده می شود.
مگره در هتل مستقر می شود و مجموعه ای از شخصیت های کنجکاو را کشف می کند که شامل ژان سرویر، روزنامه نگار بازنشسته پاریس می شود. ارنست میکو، پزشکی که هرگز تمرین نکرده است. اما، پیشخدمت مرموز و پیچیده هتل، و یک سگ زرد عجیب و غریب که به نظر می رسد محله را پر کرده است.
مامور گمرک از ناحیه پا هدف گلوله قرار می گیرد، سرویر ناپدید می شود و پیدا می شود و بازگردانده می شود و یک ولگرد غول پیکر قبل از اینکه مگره پرونده را حل کند دستگیر می شود.
بخش‌هایی از مگره و سگ زرد
در آن جو فاجعه این سگ چیزی دارد که مایۀ اضطراب و تشویش است. شاید رنگش رنگ زرد کثیفش باعث چنین چیزی است حیوان بلندقد و بسیار لاغری است و کله درشتش در آن واحد سگ نگهبان درشت و درواس الم را به خاطر می‌آورد.
در پنج قدمی گروه کارآگاهان سرگرم بازجویی از مامور گمرک هستند که یگانه شاهد حادثه است.
برای معاینه محل به آستانه دری که دو پله دارد سر میزنند این آستانه خانه بسیار بزرگ گرم و نرمی است که پنجره‌هایش بسته است. در سمت راست در اعلان صاحب محضری خبر می‌دهد که این خانه روز هجدهم نوامبر به مزایده گذاشته می‌شود و قیمت آن ۸۰۰۰۰ فرانک است.
پاسبانی مدت‌ها به قفل ور می‌رود اما از عهده شکستنش برنمی‌آید و صاحب گاراژ مجاور به یاری پیچ گوشتی آن را می‌شکند.
آمبولانس می‌رسد آقای موستاگن را روی زنبه‌ای می‌گذارند و توی آمبولانس جا می‌دهند. کنجکاوها دیگر هیچ دستاویزی جز تماشای خانه خالی ندارند.
یک سال است که کسی در آن ساکن نیست. بوی تند باروت و توتون توی راهرو پیچیده است. یک چراغ جیبی روی سنگ‌های کف پوش زمین خاکسترهای سیگار و آثار گل را روشن می‌کند و این چیزها ثابت می‌کند که یک نفر مدت درازی پشت در مترصد مانده است. مردی که جز بالاپوشی روی پیژامه‌اش ندارد، به زنش می‌گوید.
…………………
در این صحنه، حادثه اولیه ای که طرح را به حرکت در می آورد، شرح داده می شود. این تنش و پیش‌بینی قابل لمس است زیرا شهر ساحلی کونکارنو وجود یک خطر ناشناخته را احساس می‌کند.
خیابان خلوت بود. نور کم کافه تنها روشنایی آن شب طوفانی بود. باد دریا از میان کوچه های باریک زوزه می کشید و بوی نمک و پوسیدگی را با خود می برد.
ناگهان صدای وحشتناکی بلند شد، شلیک گلوله ای که سکوت را درنوردید. مسیو موستاگوئن، صاحب کافه، در حالی که بازویش را گرفته بود، به عقب برگشت. خون از انگشتانش جاری شد و پیراهنش را لکه دار کرد.
جمعیتی به سرعت جمع شدند، چهره ها از ترس رنگ پریده بودند. در نور کم، یک سگ زرد ظاهر شد که از سایه بیرون می رفت. با آرامشی وهم‌آور به صحنه خیره شد و چشمانش نور سوسوزن کافه را منعکس می‌کرد.
…………………
بازرس مگره با شانه های پهنش در برابر باد گزنده خمیده از قطار خارج شد. او لوله اش را روشن کرد و ساختمان های کوچک و جمع و جور کونکارنو را با چشمی تمرین شده بررسی کرد.
شهر هنوز در خواب بود، خیابان‌ها خالی از گربه‌های ولگرد و روزنامه‌فروشی که غرفه‌اش را برپا کرده بود. مگره هیجان آشنای یک پرونده جدید را احساس کرد، انتظار کشف شبکه درهم تنیده دیگری از فریب انسانی.
هنگامی که به سمت کافه ای که حادثه رخ داده بود می رفت، متوجه سگ زردی شد که در آن نزدیکی نشسته بود و با شدت نگران کننده ای او را تماشا می کرد. مگره پیپش را پف کرد و حضور حیوان را یادداشت کرد.
………………….
سگ زرد به حضور دائمی در شهر تبدیل شده بود، شبحی ناخواسته که به نظر می رسید مظهر ناراحتی فزاینده بود. کتش مات شده بود، چشمانش محتاط بود. در خیابان ها پرسه می زد و در صحنه هر رمز و راز جدید ظاهر می شد، گویی توسط یک نخ نامرئی کشیده شده بود.
مردم شهر با صدایی آرام در مورد سگ زمزمه کردند و مطمئن بودند که این یک منادی عذاب است. بچه ها با دیدن آن به صلیب کشیدند و بزرگترها با عجله کرکره های خود را بستند. مگره با علاقه به تماشای آن پرداخت و متوجه شد که سگ چیزی بیش از یک ولگرد است. این نماد ترسی بود که شهر را فرا گرفته بود.
سگ دوباره در نزدیکی کافه ای که تیراندازی در آن رخ داده بود، در سایه نشسته بود و چشمانش در گرگ و میش می درخشید. مگره لرزه ای از هیجان احساس کرد، زیرا می دانست که حضور سگ سرنخی است که او نمی تواند نادیده بگیرد.
……………………..
مگره به پشتی صندلی خود تکیه داد و چشمانش به مرد عصبی روبرویش خیره شد. مسیو لو پومره کلاهش را در دستانش پیچاند و از نگاه ثابت ماگره دوری کرد.
مگره با صدایی ثابت و تسلیم نشدنی گفت: «دوباره به من بگو در آن شب چه دیدی.»
لو پومرت گلویش را صاف کرد، صدایش می لرزید. «من… من یک چهره را در سایه ها، درست در کنار فانوس دریایی قدیمی دیدم. هوا تاریک بود، اما مطمئن هستم که کسی آنجا بود. سپس، سگ زرد ظاهر شد و به سمت بندر دوید.»
ماگرت سری تکان داد و پیپش را پف کرد. «و مطمئنی که همان سگ بود؟»
لو پومرت با شدت سری تکان داد. «بله، بازرس. همان چیزی که همه جا دیده می شود. مثل یک روح است که همیشه وقتی اتفاق بدی می افتد ظاهر می شود.»
چشمان مگره متفکرانه ریز شد. او می‌دانست که داستان بیش از آن چیزی است که مردم شهر ترسیده متوجه آن شده بودند. سگ فقط یک تماشاگر نبود. این یک کلید برای درک رویدادهایی بود که رخ داده بود.
اگر به کتاب مگره و سگ زرد علاقه دارید، می‌توانید در بخش معرفی برترین آثار ژرژ سیمنون در وب‌سایت هر روز یک کتاب، با دیگر آثار این نویسنده نیز آشنا شوید.
28 خرداد 1403
مگره و سگ زرد
«مگره و سگ زرد» اثری است از ژرژ سیمنون (نویسنده‌ی بلژیکی، از ۱۹۰۳ تا ۱۹۸۹) که در سال ۱۹۳۱ منتشر شده است. این کتاب به روایت ماجرای تیراندازی به صاحب یک کافه‌ی محلی و اتفاقات پس از آن می‌پردازد.
درباره‌ی مگره و سگ زرد
«مگره و سگ زرد» اثر ژرژ که برای اولین بار در سال ۱۹۳۱ منتشر شد، یک رمان پلیسی کلاسیک است که کارآگاه نمادین فرانسوی، بازرس ژول مگره را به نمایش می گذارد. این رمان بخشی از مجموعه گسترده مگره است که سیمنون با سرعت و پرباری قابل توجه آن را نوشت و مجموعه وسیعی از آثار را خلق کرد که برای دهه‌ها خوانندگان را مجذوب خود کرده است.
سبک داستان‌سرایی سیمنون در «مگره و سگ زرد» بینش روان‌شناختی دقیق را با حس عمیق فضا و مکان ترکیب می‌کند و خوانندگان را به دنیای دهه ۱۹۳۰ فرانسه با پویایی‌های اجتماعی پیچیده و محیط‌های هیجان‌انگیزش می‌کشاند. داستان در شهر ساحلی کوچک کونکارنو در بریتانی می گذرد، منطقه ای که به خاطر زیبایی های ناهموار و فرهنگ سنتی دریایی اش شناخته شده است.
سیمنون ماهیت این منطقه را با توصیف‌های واضحی از آب و هوای طوفانی، خیابان‌های سنگفرش‌شده و جامعه جزیره‌ای آن به تصویر می‌کشد. فضای شهر نقش مهمی را در رمان ایفا می کند و نه تنها به عنوان یک پس زمینه بلکه به عنوان یک شخصیت به خودی خود عمل می کند و بر اعمال و احساسات مردمی که در آنجا زندگی می کنند تأثیر می گذارد. حس انزوا و دریای همیشه حاضر، لایه‌ای از تنش و پیش‌بینی را به راز آشکار می‌افزاید.
مگره و سگ زرد با یک اتفاق به ظاهر پیش پا افتاده شروع می شود: تیراندازی به صاحب کافه محلی، مسیو موستاگون، که فقط کمی زخمی شده است. این حادثه زنجیره ای از حوادث را به راه می اندازد که شهر را در حالت ترس و سوء ظن فرو می برد. یک سگ زرد مرموز در صحنه ظاهر می شود، که نشانه ای از مشکلات آینده است.
بازرس مگره از پاریس اعزام می شود تا در مورد چیزی که در ابتدا به نظر می رسد یک پرونده ساده است، تحقیق کند. با این حال، همانطور که او عمیق تر می شود، مگره شبکه ای از رازها و دروغ هایی را کشف می کند که تهدیدی برای باز کردن بافت شهر است.
بازرس مگره با رویکرد روشمند خود، مظهر کارآگاه متفکر و صبور است. برخلاف کارآگاهان وحشی و سخت جوشان داستان نوآر آمریکایی، مگره بر درک عمیق خود از طبیعت انسان و توانایی خود در مشاهده و تفسیر سرنخ های ظریف تکیه می کند. او شخصیتی است که به شهود و همدلی به اندازه منطق و شواهد ارزش قائل است. در «مگره و سگ زرد»، رفتار آرام و اصرار ثابت مگره به شدت با وحشت و هرج و مرج اطراف او در تضاد است و نقش او را به عنوان یک نیروی تثبیت کننده برجسته می کند.
سگ زرد خود نماد قابل توجهی در رمان است. این نشان دهنده ناشناخته ها و چیزهای عجیب و غریب است و ترس ها و اضطراب های مردم شهر را در بر می گیرد. حضور سگ در لحظات حساس داستان باعث افزایش حس رمز و راز و پیشگویی می شود. همانطور که مگره تحقیق می کند، سگ به نقطه کانونی برای ناراحتی جمعی شهر تبدیل می شود، ظاهر آن با هر پیچ و تاب جدید در پرونده همزمان می شود. ماهیت مبهم سگ زرد – به طور همزمان یک ولگرد بی ضرر و نشانه ای از عذاب – منعکس کننده عدم اطمینان و تنش است که روایت را پیش می برد.
انزوا موضوع اصلی «مگره و سگ زرد» است. کونکارنو با انزوای جغرافیایی و جامعه نزدیک خود، تبدیل به یک عالم کوچک از رفتار انسانی تحت فشار می شود. این رمان به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه انزوای جسمی و روانی می‌تواند منجر به پارانویا و بی‌اعتمادی شود. ترس مردم شهر از ناشناخته ها باعث می شود که به یکدیگر روی آورند و شکنندگی پیوندهای اجتماعی آنها را آشکار کند. سیمنون از طریق تعاملات مگره با مردم محلی، به پیچیدگی های زندگی اجتماعی و تعادل ظریف بین همبستگی و سوء ظن می پردازد.
ترس در رمان نفوذ می کند و بر اعمال و نگرش شخصیت ها تأثیر می گذارد. حادثه تیراندازی اولیه و رویدادهای مرموز بعدی فضایی از ترس ایجاد می کند که مانند یک بیماری در شهر پخش می شود. ترس مردم شهر از ناشناخته ها در بدگمانی آنها نسبت به بیگانگان و حتی نسبت به یکدیگر آشکار می شود. سیمنون به طرز ماهرانه‌ای روشی را که ترس می‌تواند ادراک را تحریف کند و منجر به رفتار غیرمنطقی شود، نشان می‌دهد و ابعاد روان‌شناختی جرم و تأثیر آن بر جامعه را برجسته می‌کند.
قدرت سیمنون به عنوان یک نویسنده در توانایی او در بررسی اعماق روانی شخصیت هایش نهفته است. او در مگره و سگ زرد به بررسی زندگی درونی مردم شهر می پردازد و ترس ها، خواسته ها و انگیزه های آنها را آشکار می کند. هر شخصیت با اسرار و پیچیدگی های خاص خود با دقت ترسیم شده است. روش تحقیق مگره نه تنها شامل جمع‌آوری شواهد، بلکه درک عوامل روان‌شناختی در بازی است و رمان را به همان اندازه که یک داستان پلیسی است، به مطالعه رفتار انسان نیز می‌کند.
همانطور که تحقیقات مگره در حال پیشرفت است، او یک سری رازهای به هم پیوسته را کشف می کند. رویدادهای به ظاهر تصادفی – تیراندازی، ظاهر شدن سگ زرد، کشف قوطی غذای سگ مسموم – شروع به شکل گیری یک الگو می کنند. رویکرد روشمند مگره و توجه او به جزئیات به او اجازه می دهد تا پازل را کنار هم بگذارد و منجر به مکاشفه‌ای شود که به همان اندازه شگفت آور و اجتناب ناپذیر است. حل این معما هم رضایت بخش و هم قابل تامل است و مهارت سیمنون را در ساختن طرحی محکم بافته شده نشان می دهد.
سبک روایت سیمنون در «مگره و سگ زرد» مختصر و خاطره انگیز است که با صرفه جویی در زبان و تمرکز آن بر فضا و شخصیت مشخص می شود. او از تزیینات غیر ضروری اجتناب می کند و به داستان اجازه می دهد تا با ریتمی طبیعی پیش برود. این سبک سرراست، همراه با توانایی او در خلق شخصیت های زنده و به یاد ماندنی، «مگره و سگ زرد» را به خواندنی جذاب تبدیل می کند. توانایی سیمنون در انتقال احساسات و فضاهای پیچیده با زبانی ساده و مستقیم یکی از ویژگی های بارز نوشته های اوست.
«مگره و سگ زرد» به دلیل داستان سرایی استادانه و فضای غنی و جوی آن مورد ستایش قرار گرفته است. منتقدان سیمنون را به خاطر توانایی‌اش در ایجاد حس مکان و بینش عمیق روان‌شناختی شخصیت‌هایش تحسین کرده‌اند. این رمان یکی از بهترین‌های مجموعه مگره به حساب می‌آید که ترکیب منحصر به فرد سیمنون از تعلیق، مطالعه شخصیت و تفسیر اجتماعی را به نمایش می‌گذارد. این کتاب به زبان های متعدد ترجمه شده است و همچنان مورد علاقه طرفداران داستان های پلیسی کلاسیک است.
«مگره و سگ زرد» همچنان یک اثر قابل توجه در ژانر پلیسی است. این نمونه توانایی سیمنون در ارتقای داستان پلیسی به شکلی از هنر ادبی، ترکیب عناصر یک رمز و راز سنتی با کاوش عمیق در طبیعت انسان است. محبوبیت ماندگار این رمان گواهی بر جذابیت همیشگی آن و مهارت سیمنون به عنوان یک داستان نویس است. مگره و سگ زرد همچنان الهام بخش خوانندگان و نویسندگان است و جایگاه خود را به عنوان یک ادبیات کلاسیک قرن بیستم حفظ می کند.
کتاب مگره و سگ زرد در وب‌سایت goodreads دارای امتیاز ۳.۶۹ با بیش از ۴۸۰۰ رای و ۴۵۰ نقد و نظر است. این کتاب در ایران با ترجمه‌ای از عبدالله توکل به بازار عرضه شده است.
داستان مگره و سگ زرد
آقای موستاگون، صاحب یک کافه و دلال شراب در کونکارنو، هنگام بازگشت از هتل محلی به نام آدمیرال به خانه، بر اثر شلیک گلوله زخمی می شود و مگره، که گروه سیار را در رن سازماندهی می کند، توسط شهردار برای حل این جنایت فراخوانده می شود.
مگره در هتل مستقر می شود و مجموعه ای از شخصیت های کنجکاو را کشف می کند که شامل ژان سرویر، روزنامه نگار بازنشسته پاریس می شود. ارنست میکو، پزشکی که هرگز تمرین نکرده است. اما، پیشخدمت مرموز و پیچیده هتل، و یک سگ زرد عجیب و غریب که به نظر می رسد محله را پر کرده است.
مامور گمرک از ناحیه پا هدف گلوله قرار می گیرد، سرویر ناپدید می شود و پیدا می شود و بازگردانده می شود و یک ولگرد غول پیکر قبل از اینکه مگره پرونده را حل کند دستگیر می شود.
بخش‌هایی از مگره و سگ زرد
در آن جو فاجعه این سگ چیزی دارد که مایۀ اضطراب و تشویش است. شاید رنگش رنگ زرد کثیفش باعث چنین چیزی است حیوان بلندقد و بسیار لاغری است و کله درشتش در آن واحد سگ نگهبان درشت و درواس الم را به خاطر می‌آورد.
در پنج قدمی گروه کارآگاهان سرگرم بازجویی از مامور گمرک هستند که یگانه شاهد حادثه است.
برای معاینه محل به آستانه دری که دو پله دارد سر میزنند این آستانه خانه بسیار بزرگ گرم و نرمی است که پنجره‌هایش بسته است. در سمت راست در اعلان صاحب محضری خبر می‌دهد که این خانه روز هجدهم نوامبر به مزایده گذاشته می‌شود و قیمت آن ۸۰۰۰۰ فرانک است.
پاسبانی مدت‌ها به قفل ور می‌رود اما از عهده شکستنش برنمی‌آید و صاحب گاراژ مجاور به یاری پیچ گوشتی آن را می‌شکند.
آمبولانس می‌رسد آقای موستاگن را روی زنبه‌ای می‌گذارند و توی آمبولانس جا می‌دهند. کنجکاوها دیگر هیچ دستاویزی جز تماشای خانه خالی ندارند.
یک سال است که کسی در آن ساکن نیست. بوی تند باروت و توتون توی راهرو پیچیده است. یک چراغ جیبی روی سنگ‌های کف پوش زمین خاکسترهای سیگار و آثار گل را روشن می‌کند و این چیزها ثابت می‌کند که یک نفر مدت درازی پشت در مترصد مانده است. مردی که جز بالاپوشی روی پیژامه‌اش ندارد، به زنش می‌گوید.
…………………
در این صحنه، حادثه اولیه ای که طرح را به حرکت در می آورد، شرح داده می شود. این تنش و پیش‌بینی قابل لمس است زیرا شهر ساحلی کونکارنو وجود یک خطر ناشناخته را احساس می‌کند.
خیابان خلوت بود. نور کم کافه تنها روشنایی آن شب طوفانی بود. باد دریا از میان کوچه های باریک زوزه می کشید و بوی نمک و پوسیدگی را با خود می برد.
ناگهان صدای وحشتناکی بلند شد، شلیک گلوله ای که سکوت را درنوردید. مسیو موستاگوئن، صاحب کافه، در حالی که بازویش را گرفته بود، به عقب برگشت. خون از انگشتانش جاری شد و پیراهنش را لکه دار کرد.
جمعیتی به سرعت جمع شدند، چهره ها از ترس رنگ پریده بودند. در نور کم، یک سگ زرد ظاهر شد که از سایه بیرون می رفت. با آرامشی وهم‌آور به صحنه خیره شد و چشمانش نور سوسوزن کافه را منعکس می‌کرد.
…………………
بازرس مگره با شانه های پهنش در برابر باد گزنده خمیده از قطار خارج شد. او لوله اش را روشن کرد و ساختمان های کوچک و جمع و جور کونکارنو را با چشمی تمرین شده بررسی کرد.
شهر هنوز در خواب بود، خیابان‌ها خالی از گربه‌های ولگرد و روزنامه‌فروشی که غرفه‌اش را برپا کرده بود. مگره هیجان آشنای یک پرونده جدید را احساس کرد، انتظار کشف شبکه درهم تنیده دیگری از فریب انسانی.
هنگامی که به سمت کافه ای که حادثه رخ داده بود می رفت، متوجه سگ زردی شد که در آن نزدیکی نشسته بود و با شدت نگران کننده ای او را تماشا می کرد. مگره پیپش را پف کرد و حضور حیوان را یادداشت کرد.
………………….
سگ زرد به حضور دائمی در شهر تبدیل شده بود، شبحی ناخواسته که به نظر می رسید مظهر ناراحتی فزاینده بود. کتش مات شده بود، چشمانش محتاط بود. در خیابان ها پرسه می زد و در صحنه هر رمز و راز جدید ظاهر می شد، گویی توسط یک نخ نامرئی کشیده شده بود.
مردم شهر با صدایی آرام در مورد سگ زمزمه کردند و مطمئن بودند که این یک منادی عذاب است. بچه ها با دیدن آن به صلیب کشیدند و بزرگترها با عجله کرکره های خود را بستند. مگره با علاقه به تماشای آن پرداخت و متوجه شد که سگ چیزی بیش از یک ولگرد است. این نماد ترسی بود که شهر را فرا گرفته بود.
سگ دوباره در نزدیکی کافه ای که تیراندازی در آن رخ داده بود، در سایه نشسته بود و چشمانش در گرگ و میش می درخشید. مگره لرزه ای از هیجان احساس کرد، زیرا می دانست که حضور سگ سرنخی است که او نمی تواند نادیده بگیرد.
……………………..
مگره به پشتی صندلی خود تکیه داد و چشمانش به مرد عصبی روبرویش خیره شد. مسیو لو پومره کلاهش را در دستانش پیچاند و از نگاه ثابت ماگره دوری کرد.
مگره با صدایی ثابت و تسلیم نشدنی گفت: «دوباره به من بگو در آن شب چه دیدی.»
لو پومرت گلویش را صاف کرد، صدایش می لرزید. «من… من یک چهره را در سایه ها، درست در کنار فانوس دریایی قدیمی دیدم. هوا تاریک بود، اما مطمئن هستم که کسی آنجا بود. سپس، سگ زرد ظاهر شد و به سمت بندر دوید.»
ماگرت سری تکان داد و پیپش را پف کرد. «و مطمئنی که همان سگ بود؟»
لو پومرت با شدت سری تکان داد. «بله، بازرس. همان چیزی که همه جا دیده می شود. مثل یک روح است که همیشه وقتی اتفاق بدی می افتد ظاهر می شود.»
چشمان مگره متفکرانه ریز شد. او می‌دانست که داستان بیش از آن چیزی است که مردم شهر ترسیده متوجه آن شده بودند. سگ فقط یک تماشاگر نبود. این یک کلید برای درک رویدادهایی بود که رخ داده بود.
اگر به کتاب مگره و سگ زرد علاقه دارید، می‌توانید در بخش معرفی برترین آثار ژرژ سیمنون در وب‌سایت هر روز یک کتاب، با دیگر آثار این نویسنده نیز آشنا شوید.
کتاب‌های پیشنهادی:
توسط: علی معاصر
دسته‌ها: ادبیات جهان، جنایی و پلیسی، داستان خارجی، رمان
۰ برچسب‌ها: ادبیات جهان، ژرژ سیمنون، معرفی کتاب، هر روز یک کتاب